αγάπη μου πολύτιμη σαν φυλαχτό....

λίγο Μπουκόφσκι για σήμερα....

"...Να μη φοβασαι το θανατο
Να εισαι ανικανος για ικεσιες
Να εισαι ικανος να αγαπησεις να νοιωθεις ανωτερος
Να καταλαβεις οτι η πολλη μαθηση ειναι κλανια στο σκοταδι
Ν’αντιπαθεις τους ποιητες και την ποιηση
Να καταλαβεις οτι οι πλουσιοι μπορει να ειναι πτωχοι τω πνευματι
Να καταλαβεις οτι οι φτωχοι ζουν καλυτερα απ’τους πλουσιους
Να’χεις υποψη σου οτι στη ζωη τα σκατα ειναι απαραιτητα
Να ξερεις οτι σε καθε ζωη αντιστοιχουν και απο λιγα(σκατα)
Να ξερεις οτι σε μερικους πεφτουν περισσοτερα σκατα απ’οτι σε αλλους..."

Μπουκοφσκι

ανάσα μου ασθενική, παλλόμενη στα στάχυα....

ανάσα μου ασθενική,
παλλόμενη στα στάχυα

ψάχνεις, δε βρίσκεις ουρανό
μονάχα ατέλειωτα σκοτάδια

φόνους φρικτούς για εραστές
λύπες ατέρμωνες σε βρόμικα λιμάνια

προφάσεις πρόσκαιρες, φθηνές
κάτι απογεύματα με στριφτά τσιγάρα

φουντώνει πάλι η ανάγκη αυτή
να σκίσεις την ψυχή σου
χίλια κομμάτια στη θάλασσα
κι ένα η αμοιβή σου

Είσαι στον επόμενο σταθμό άραγε;

Θέλω να σε γνωρίσω επιτέλους !
Να σε συναντήσω,
Δε μπορεί να μην υπάρχεις!
Κάπου εκεί έξω είσαι…
Δεν ξέρω πως μοιάζεις, αλλά ποιος νοιάζεται…
Αρκεί που θα αγαπάμε κι οι δυο μας τα ίδια τραγούδια
και πιο πολύ απ’ όλα τα πρόσωπα που θα φοράνε τα καλά τους,
μεγάλα χαμόγελα.
Και θα ετοιμάζουμε συχνά μαζί βαλίτσες που θα χωράνε
όλους τους καινούριους δρόμους, προορισμούς και δρομολόγια.

Είσαι στον επόμενο σταθμό άραγε;