μουσικό κουτί

Οργισμένη τρομπέτα
στριγγλίζει απ' τον πόνο
φαρμάκι που στάζει
σ' υδραγωγείο παλιό.

Βιολί που το σκίζει
μανιασμένο δοξάρι
ανακατεύει τα δάκρυα
μικρών ουρανών.

Μελωδία πνιγμένη
στολισμένη με νάρκες
γυρίζει τις νύχτες
γυμνή ξιπασμένη.

Ήχοι άγριοι, αντάρτες
σαν κλάμα παιδιών
σπασμένο κουτί μουσικό
με τις ρωγμές των καιρών.

Τον ρυθμό σου σφυρίζω
ναρκωμένος, τυφλός
τίποτα πια δεν γνωρίζω
άλλο από σένα εκτός.