Το πρώτο μου εξαίσιο πτώμα
Υπήρχε μόνη της μία
καρέκλα
ξύλινη, σπασμένη με το ένα πόδι
λειψό
κουτσό και έρημο το
κατσικάκι
παρδαλό, μικρό, χαρωπό ψάχνει για νερό μέσα σε
βούρκο
στάχτη και μπούρμπερη στων Ψαρρών την
ολόμαυρη
απλώνεται η πολιτεία και στα στενά της μόνο
βροχή
όπως έπεφτε όπου και να έπεφτε φυτρώνουν
κερασιές
σαν κατακόκκινο αίμα τα μάτια της νύχτας.
(με την έμπνευση, βοήθεια και συμβολή του Ούρφους. 27/01/2008.)
