Ο κλόουν γυρεύων
Ένας κλόουν την πόλη γυρνά
με σκισμένα παπούτσια,
ραγισμένη καρδιά
κι αδειανό πορτοφόλι.
Τη γυρνά στα δύο του χέρια
σαν σφαίρα φωτιάς,
σαν βόλο παδιού που ‘χουν κλειστεί
μέσα του οι ανέμοι.
Τρέχει να σε βρεί
να σου πεί πως σε ψάχνω.
Θα με βρείς δίπλα στην Αθηνά
στην ταράτσα του Μπενάκη
τους δρόμους να ρωτάω
πότε θα έρθεις.
Κι αυτοί όλο λένε
πως αν δεν έρθεις εσύ
θα ‘ρθεί κάποιος άλλος.
Κι όλο θέλω να έρχεται νύχτα,
να σταματούν τα ρολόγια
να τραγουδώ, να ξεχνιέμαι.
Κάνω μπάνιο και στον καθρέφτη κοιτιέμαι
τον εαυτό μου φοράω
με βαρένουν τόσα
και δεν ξέρω πιά αν μου μοιάζω.
Ο κλόουν πάλι απ’ έξω περνά
δε σε βρήκε ούτε απόψε
η νύχτα σε κρύβει, που να γυρνάς...
κι η πολιτεία ώρα πλέον κοιμάται.
No comments:
Post a Comment