επιβίωση

επιβίωση


έχω κλεισμένο έναν ωκεανό
εκεί στο τέρμα στο ψηλό βουνό.
Μέσα του δέρνονται θάλασσες,
φωτιές και παρελθόν.
Να 'ρθείς και να βρέχει,
με σιωπές λυτρωμένες από γέλια,
αλήθειες να ψάξεις να βρείς,
να προσπεράσεις τις εικόνες,
να γυμνωθείς και να χαθείς.
Να δω αν μπορώ να σ' αντέξω,
να δεις με τη σειρά σου και συ.
Να βρώ τρόπο να σωθώ,
απ' το χθές, το πρίν, το θλιμμένο μου εγώ.
Δροσιές και χαρές αν έχεις στις τσέπες σου φέρε,

αλλιώς κέρνα άλλο ένα ποτό και ύστερα φύγε.
Δε με τρομάζει το σκοτάδι κι η σκιά
μόνο η λύπη σαν ακουμπώ στο μαξιλάρι.
Θυμίσου! την ερημιά την έχω κερδίσει,
μα πότε πότε πίσω γυρνά και χτυπά σιωπηλά.
Η επιβίωση δεν είναι πάντα δεδομένη.

6/2/2008
Αθήνα

(η φωτογραφία είναι τραβηγμένη με κινητό, από τον 8ο όροφο, εν ώρα εργασίας)