Βάλτος μοιρολατρείας
Ήταν την ώρα που ένας μικρός γλάρος
πέταξε στον ουρανό των Εξαρχείων.
Ο περαστικός έκρυψε στην τσέπη του
ένα κομμάτι φρέσκο γαλάζιο.
Ετσι στρίμωξα την λύπη όλου του κόσμου
μέσα στο πράσινο παλτό μου
για να μη βλέπω άλλη θαμπάδα
στα παιδικά μάτια.
Θέλω να φύγω απ’ τον εαυτό μου,
από σένα και απ’ όλα.
Να πέσω για ύπνο
κι όταν ξυπνήσω να ναι καλοκαίρι.
Η μοιρολατρεία δεν μου πάει,
μα με το που ήρθε η χρονιά
(κι ας μετρά λίγες μέρες μόνο)
μ’ έχει πετάξει σ’ ένα πηγάδι.
Μοναξιά, σκοτάδι, κρύο, υγρασία
και κραυγές που δεν μπορεί ν’ ακούσει κανείς.
Μόνο εσύ μου χαμογελάς ακόμη
και με κλέβεις μέσα απ’ τον βάλτο.
ΦΕΒΡ. 2008
ΑΘΗΝΑ
No comments:
Post a Comment