Τ’ όνειρο μου μπαλ(κ)όνι

Τ’ όνειρο μου μπαλ(κ)όνι

Δώρο πολύχρωμο, τυλιγμένο κορδέλες,

τ’ όνειρο μου μπαλ(κ)όνι λουλουδένιο

πετά πάνω απ’ τα καλοκαίρια

και τα χείλη σου.

Βουτά στο ποτό σου

και κολυμπά στα παγάκια.

Παίρνει τον καπνό του τσιγάρου σου

και τον χορεύει με λάγνες κινήσεις.

Βροχές τα φιλιά σου να λούζουν

το χρόνο, τις ώρες, εμένα.

Με χέρια αδειανά όμως

και πάλι περιμένω

και τότε οι ώρες

στεγνές, άκαμπτες κι έρημες

γδέρνουν τις σκέψεις

που κοιτούν θλιμμένες έξω απ’ το παράθυρο.

Και ξάφνου βλέπουν το μπαλ(κ)όνι πάλι να πετά!

Τ’ όνειρο!

Ξέρω κι εγώ θα σου λείπω λίγο...

20-02-2008

Αθήνα.

επιφάνεια εργασίας....

τι ακριβώς έχετε βάλει στην οθόνη σας;

γδυθήτε παρακαλώ!

μετά από πρόσκληση της Μενεξεδιάς, ας αποκαλυφθούμε...




καλώ επίσης να γδυθούν με αισθησιακό χορό η if...ιγένεια, ο Άρης, ο blue elephant, η hello kitty και φυσικά τον καλλιτέχνη άνευ τέχνης...
...αργά, λάγνα και μεθυστικά παρακαλώ...

μοιάζει λίγο με το ομορφότερο μέρος στον κόσμο...

Μετά από πρό(σ)κληση της Μενεξεδιάς για το ομορφότερο μέρος στον κόσμο, θα κάνω μια προσπάθεια να μεταφέρω την εικόνα ενός απο τα ομορφότερα μέρη που έτυχε να επισκεφτώ πριν περίπου 7 – 8 χρόνια, την Μονεμβασιά...

κάμποσες ώρες ταξιδιού εξαργυρώθηκαν με περίσια ευχαρίστηση μπροστά στη θέα του πελώριου βράχου...

λίγο περπάτημα μας χώρισε απ’ το να εισέλθουμε μέσα στην καρδιά του...

εκείνα τα βήματα ξετύλιξαν ιστορίες απ’την παρέα από παλαιότερες επισκέψεις μέχρι θρύλους για τρομερούς πειρατές και κουρσάρους που υπόταξαν το αιγαίο κάτω απ’ τη λάμψη των σπαθιών και των ματιών τους....

φυσικά δε θα μπορούσε να λείψει από τη συντροφιά μας κι ο Ρίτσος...

« Φραγκοσυκιές σαρκώδεις εκτινάσονται απ’ τους βράχους.

Ένας ρόδινος ήλιος ακινητεί πάνω απ’ τη θάλασσα της Μονοβάσιας.

Ο διπλός μας ίσκιος διαλύεται απ’ το φώς στο μαρμάρινο δάπεδο με τα πολλά πατημένα τσιγάρα,

με τις μικρές ανθοδέσμες γιασεμιά καρφιτσωμένα σε πευκοβελόνες...»

Σάρκινος λόγος, Αθήνα, 15 – 18 Φεβρουαρίου 1981.

Κι όπως φθάνεις η θέα, σου κόβει την ανάσα, μόνο μια μικρή φλεβίτσα πάλλεται στο λαιμό σου, να προλάβουν να μάτια σου να κλείσουν μέσα τους όλη την ομορφιά!

Το κάστρο επιβλητικό, μυστηριακό και ξεχασμένο στον χρόνο σ’ αγκαλιάζει ζεστά...

Εκεί ξεδιπλώνεται η ζωή... σοκάκια, café, ταβερνάκια, γωνιές με γιασεμιά, σπίτια γραφικά, ζεστά χρώματα... και σίγουρα κάποτε είχες ξανάρθει... αλλόκοτη οικειότητα...

Καλώς ήλθατε στην Μονεμβασιά!

πρό(σ)κληση, να μας πάρετε μαζί σας στο
ομορφότερο μέρος στον κόσμο που έχετε πάει! πείτε μας εσείς και τα έξοδα πληρωμένα!

καλλιτέχνης άνευ τέχνης,
τέλσον,
Άρης,
blue elephpant
και η if...ιγένεια.

Χιόνια στο καμπαναριό!

Χιόνια στο καμπαναριό!

«...μου λεν πως είμαι γκαντέμης, παλιοκουμμούνι, ανάρχας, χωρίς αιτία τα σπάω κι άλλα πολλά εμπριμέ...»

Τι λόγια και λεξούλες να βάλω στη σειρά για να βγεί νόημα απ’ όλο το απίστευτο κουβάρι που χω στο κεφάλι μου....

Πριν μια βδομάδα μου φάνταζε σαν την τέλεια υλοποιήσημη ιδέα! Εκδρομή, θάλασσα, κοντά μη μας φάνε παλι οι διαδρομές, και φυσικά πάνω απ’ όλα θα είμαστε μαζί με το «αίσθημα» μου!

Η Παρασκευή με πάτησε κάτω, με έλιωσε, δεν ήταν μέρα αυτή, η δουλειά σαν «μαύρη χήρα» αυτοπυρπολύθηκε κι όποιον πάρει ο χάρος... τρεχάτε καλά μου ποδαράκια...κι όλα τα ρολόγια του κόσμου σαν να έμειναν από μπαταρία και τα δευτερόλεπτα σαν σταλαγματιές κυλούσαν αργά, ράθυμα, βασανιστηκά...

Ας πούμε πως δεν είναι στο χέρι κανενός και ο χρόνος πάντα περνά... μα δε ρωτά ποτέ και φέρνει μαζί του ότι του κατέβει...όλο εκπλήξεις αυτή η ζωή....

Απλά.... να.... ξέρεις.... σχεδιάζεις ένα 2-3ήμερο και απλά τίποτα δεν γίνεται όπως στα σχέδια σου, αλλά ούτε καν τους μοιάζει!

ΕΑΝ ΚΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΡΑΒΑ, ΘΑ ΠΑΕΙ... ΜΕΡΦΥ.

Δεν ήταν ότι δεν πέρασα καλά, δεν ήταν ότι πειράχτηκα κι ότι κάτι δε μ’ άρεσε.... απλά θα ήθελα να ήταν αλλιώς...

Το καλό ήταν ότι μου έχει μείνει μια γλύκα, το αστείο της όλης υπόθεσης, τα πειράγματα, οι αντιδράσεις, τα γέλια, η σκιά σου απ’ το τζάκι, μια μεγάλη αγκαλιά και τελικά το πόσο μικρά χέρια έχω... όχι μωρό μου, μαζί ξύλο ούτε για πλάκα δε θα παίξουμε... : Ρ

Ε, και μετά απ’ όλα αυτά ξεκινά μια πιεσμένη Κυριακή...

Φύγετε, καθίστε, σε θέλω, που θα πάτε, χιόνι, καθάρισμα αυτοκινήτου, βενζινάδικο, αλυσίδες, τροχαία, γέλια, τσαντίλες, ένα πνιγμένο φιλί στην κούπα του καφέ, τηλεφωνήματα, που είναι ο καπνός μου γμτ!, σκουφί πήρες;, ζώνη ασφαλείας, ραδιόφωνο, ένα χιονισμένο λιμάνι, I need a hero... χμμ μπα, όχι αυτό...το άλλο... eye of the tiger.... ω ναι! αυτο ταιριάζει καλύτερα! RABO! Στη Μαλακάσα χαμός, δύναμη και πίστη στην επιτυχία, ιστορίες με χίονια κι αρκούδες, 4 χρόνια στη Φλώρινα, καλά ρε μπάτσους με τέτοιο χαμό η εθνική δεν έχει, έχει πάντως δημοσιογράφους κοίτα 3 βανς και κάμερες, ανοιχτά διόδια στην Αττική, πολύ χιόνι, περισσότερο χιόνι, "Μαλίνα, φοβάμαι αλλά σου έχω εμπιστοσύνη", η ιστορία με τον πατέρα και το χιόνι στον Άγιο, ρε συ δε βλέπω ούτε στο μισό μέτρο, είμαστε adventurous τύποι εμείς, να σου φέρω ένα αυτοκόλλητο από το enduro, “here comes the rain again, falling on my head like a memory” τραγουδάμε και στο ρεφραιν και στο emotion κανουμε και δεύτερες, «αντί για rain, snow έπρεπε να λέει» Κατεχάκη χάλια, Καισαριανή στοπ! Μέχρι εδώ ήταν! Δεν το πιστεύω, την τύχη μου μέσα, μέσα στην Αθήνα, τον μπέλά μου!ο τυπάς με το πορτοκαλί μπουφάν: κοπελιά, οδήγησε σαν να κολυμπάς! κάναμε δεξιά, σαν να ήταν το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο, αποφύγεμε τα «φιλήματα», ο καραγκιόζης μπροστά, δε χαμπαριάζει, ανοίγει την πόρτα, κλαιν μαιν, ακινητοποιηθηκαμέ ασφαλώς, ουφ!...πανικός, " ε! κοίτα με στα μάτια και ηρέμησε! Ακούς; μιά χαρά είμαστε, όλα θα γίνουν! πως μπαίνουν οι αλυσίδες;" ξέρω, έχω ξαναβάλει κ έχει και οδηγίες, ξανθιά!... Όχι, δεν ήμουν μόνο ξανθιά εκείνη την ώρα αλλά και πολύ παγωμένη.... κούκλα μου τι να τις κάνω τις οδηγίες με κοκκαλωμένα χέρια.... Θα ρωτήσω τα παλικάρια πίσω, κοίτα! Σε 3 δεύτερα την έβαλε τη δική του! Αυτοί είναι άντρες! Θα το πω στο μωρό μου να ζηλέψει....χαχαχαχα

Τουλάχιστον έμαθα σαν χαριτωμένη, παγωμένη, ξανθούλα να ζητάω βοήθεια, για να μας βάλει κάποιος αλυσίδες στο αμάξι!

να ναι καλά τα παιδιά! ;)

τη συνέχεια με τα γράσσα και το πως βγάλαμε τις αλυσίδες, θα την αποσιωπήσω... δεν είναι κ τόσο κολακευτηκή!.... :D

Άντε και στο mission impossible!

Σήμερα θέλω μόνο ένα φιλί...

Σήμερα θέλω μόνο ένα φιλί...

ένα ακόμη φιλί σου...

Φιλί: η επαφή των χειλιών σε σημείο του σώματος άλλου ανθρώπου ως εκδήλωση στοργής, αγάπης, πόθου ή σεβασμού...

“Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δε σε ξέρει.”

Οδυσσέας Ελύτης, Ήλιος ο πρώτος, 1943.

• "Το φιλί είναι σαν να πίνεις αλατισμένο νερό: πίνεις και η δίψα σου αυξάνεται." ~ Κινέζικη παροιμία

• "Ένα φιλί είναι ένα αξιαγάπητο τέχνασμα σχεδιασμένο από τη φύση για να σταματήσει τον λόγο όταν οι λέξεις γίνονται περιττές." ~ Ίνγκριντ Μπέργκμαν

• “Ο ήχος του φιλιού δεν είναι τόσο δυνατός όσο του κανονιού, αλλά η ηχώ του διαρκεί περισσότερο.” Ο. Χολμς
  
• “Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως ένα τοις εκατό αποτελείται από αιωνιότητακι όλο το άλλο από τον κίνδυνονα’ ναι το τελευταίο” Κική Δημουλά «Περιμένοντας τον δίκαιο Σολομών»

• «Από τα χείλια μου παραμορφωμένο/ σαν πόρτα που την έγλυψε φωτιά/ ορμάει έξω ένα μικρούλικο φιλί/ το τελευταίο μου». Βλαντιμίρ Μαγιακόφκσι

«Η αμηχανία της ιδιαίτερα φορτισμένης συναισθηματικά στιγμής μπορεί να σταθεί αιτία ακόμη και για μικρά «ατυχήματα» όπως να «τρακάρουν» τα δόντια, να σκαλώσουν τα σιδεράκια, ακόμη και να κουτουλήσουν τα γυαλιά της μυωπίας που τυχόν υπάρχουν. Παρ' όλα αυτά, δεν υπάρχει λόγος για πανικό. Μην άγχεστε! Αν και δεν υπάρχουν πρακτικές οδηγίες χρήσεως, τα πράγματα τελικά είναι απλά. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να βρείτε το κατάλληλο ταίρι και να αφήσετε το ένστικτο να οδηγήσει τα χείλη σας.
Τα μάτια κλείνουν, τα βλέφαρα σφαλίζουν, για να μπορέσουμε απερίσπαστοι να απολαύσουμε αυτή τη μαγική αίσθηση. Χείλη που αναζητούν και βρίσκουν το δρόμο για τα άλλα.

Αγγίζονται στην αρχή απαλά, ανιχνεύουν, εξερευνούν κατόπιν διστακτικά, σαν να γεύονται ένα απαλό και ευαίσθητο φρούτο. Οι αισθήσεις ξεχειλίζουν και ταξιδεύουν στους ουρανούς. Ένα καλό και αληθινό φιλί είναι ένα ταξίδι στην αιωνιότητα. Μπορεί να σταματήσει το χρόνο, να ακυρώσει την πραγματικότητα, να αδιαφορήσει για τις περίεργες, αδιάκριτες ματιές των περαστικών.»

Αυτό το ξέρατε;

Όσοι επιδίδονται τέχνη του φιλιού δεν πρέπει να ανησυχούν για βαθιές ρυτίδες. Με κάθε φιλί γυμνάζονται 34 μύες του προσώπου μας, χαρίζοντας του ελαστικότητα.
• Το κοκτέιλ των ορμονών που απελευθερώνεται κατά τη διαδικασία του φιλιού φροντίζει για πιο γεμάτα χείλη, καλύτερη εμφάνιση της επιδερμίδας αλλά και για θετικό στρες. Κατά τη διάρκεια του, η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη, προάγοντας έτσι το κυκλοφορικό και την καλύτερη αιμάτωση του οργανισμού.
• Μια καλή δίαιτα! Το φιλί αποδεικνύεται ό,τι καλύτερο για τη σιλουέτα μας, αφού κάθε φορά που φιλιόμαστε καταναλώνουμε 12 θερμίδες το λεπτό! Επίσης, δίνει στο μεταβολισμό μας ακριβώς την ίδια «κλοτσιά» με 25gr σοκολάτας, με μια σημαντική όμως διαφορά: δεν παχαίνει!
• Η πίεση που ασκείται κατά την ένωση των χειλιών στη διάρκεια ενός φιλιού ισοδυναμεί με βάρος 15kgr.
• Το φιλί αποτελεί ένα πολύ καλό φάρμακο κατά του γήρατος. Όσοι φιλούν πολύ ζουν περισσότερο.
• Οι γυναίκες εμποτίζουν το φιλί τους με περισσότερο συναίσθημα και αφοσίωση από τους εκπροσώπους του λεγόμενου «ισχυρού φύλου».
• Ο μέσος όρος διάρκειας ενός φιλιού είναι περίπου 10 δευτερόλεπτα.

Τα 7 κακά....

Τα 7 κακά....

Δεν αρνούμαι σχεδόν ποτέ τέτοιες προ(σ)κλήσεις Μαλινάκι, ας εκτεθούμε λοιπόν...

1 υποστηρίζω σθεναρά το δικαίωμα στην τεμπελιά

2 είμαι μεγάάάάάάάάλη γλωσσοκοπάνα

3 είμαι ευσυγκίνητη, ώχου τώρα.... ναι, ok, έχω κλάψει με την Μαρία την άσχημη...

4 είμαι απαράδεκτη στα μαθηματικά.... ξέρω μόνο πρόσθεση....

5 είμαι πολύ πολύ λιχούδο....

6 βιάζομαι, τρέχω και δεν φτάνω, μια μόνιμη εγρήγορση ρε παιδιά...

7 είμαι τόσο μα τόσο ενοχικός τύπος εκ φύσεως

Και επειδή αγαπημένος αριθμός – σύμβολο είναι το 8 ας πω και ένα ακόμα....

******** δεν ξέρω πως τα καταφέρνω, δεν το κάνω επίτηδες, αλλά τα παίρνω όλα κατάκαρδα, σαν πεντάχρονο... μου πήραν το παγωτό μου ********

αποκαθήλωση

καμιά φορά οι λέξεις, είναι βαρίες για να τις πείς και να τις αντέξεις...
καλύτερα μην πείς τίποτα...
κάνε!
Αντίο...

επιβίωση

επιβίωση


έχω κλεισμένο έναν ωκεανό
εκεί στο τέρμα στο ψηλό βουνό.
Μέσα του δέρνονται θάλασσες,
φωτιές και παρελθόν.
Να 'ρθείς και να βρέχει,
με σιωπές λυτρωμένες από γέλια,
αλήθειες να ψάξεις να βρείς,
να προσπεράσεις τις εικόνες,
να γυμνωθείς και να χαθείς.
Να δω αν μπορώ να σ' αντέξω,
να δεις με τη σειρά σου και συ.
Να βρώ τρόπο να σωθώ,
απ' το χθές, το πρίν, το θλιμμένο μου εγώ.
Δροσιές και χαρές αν έχεις στις τσέπες σου φέρε,

αλλιώς κέρνα άλλο ένα ποτό και ύστερα φύγε.
Δε με τρομάζει το σκοτάδι κι η σκιά
μόνο η λύπη σαν ακουμπώ στο μαξιλάρι.
Θυμίσου! την ερημιά την έχω κερδίσει,
μα πότε πότε πίσω γυρνά και χτυπά σιωπηλά.
Η επιβίωση δεν είναι πάντα δεδομένη.

6/2/2008
Αθήνα

(η φωτογραφία είναι τραβηγμένη με κινητό, από τον 8ο όροφο, εν ώρα εργασίας)

αντισταθείτε

μετά από πρόσκληση του Ούρφους, την οποία αποδέχτηκα με τα χαράς, είναι σειρά μου να παίξω κι εγώ.
επιτρέψτε μου μόνο να έχω και τη σύνοδεία μουσικής...

Κατερίνα Γώγου: Εν αρχή ην ο πόνος

Καμμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις.
Φοράς κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.
Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις.
Έχω μείνει στη θέση που με άφησες για να με ξαναβρείς.
Όμως πρέπει να έχει περάσει πολύς καιρός γιατί τα νύχια μου μακρύνανε και
οι φίλοι μου με φοβούνται.
Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες
έχω χάσει την φαντασία μου και κάθε
φορά που ακούω "Κατερίνα" τρομάζω.
Νομίζω ότι πρέπει να καταδώσω κάποιον.
Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε
πως είσαι εσύ.
Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,
γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια.
Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος
το νου σου ε;

---------------------------------------------------------------------------------------

ούζα

Τα μαζεύεις μια και μια δραχμή
Και σ’ αποκαλώ ψιλικατζή
Μπρος στην τόση τσιγκουνιά σου αυτή
Θε να ξανακάνω φυλακή
Πας να με παιδέψεις
Να με κάνεις σαν κι εσέ
Θες να με κουρέψεις
Για να βγαίνουμε αγκαζέ
Μου την έπεσες στα ούζα με την αλλαγή
Και σου πρότεινα παρτούζα παρανοϊκή
Μα ‘συ δεν έπαιρνες χαμπάρι τι θα πει
Τον εργατικό σου μύθο είχες καταπιεί
Δες τον καραγκιόζη με μπουφάν
Δε μας ξαναλέει αλλο ζανφάν
Μου ‘γινες και φελινιακιά
Θα ζεματιστείς και θα 'ναι αργά
Των ετερωνύμων
Αι καρδίαι έλκονται
Και εξ ευωνύμων
Τα πασόκια έρχονται
Μου την έπεσες στα ούζα με την αλλαγή
Και μου κόλλησες βεντούζα ρε κουμμουνιστή
Την έχεις δέσει τη γαϊδάρα σου κι εσύ
Συντηρητικιά παπάρα κουκουέδικη
Σου απαγορεύω να με φας
Different συχνότητες για μας
Κι αν τα τρένα τρέχουν σε γραμμές
Τ’ άστρα καβαλάνε οι ψυχές
Φεύγω για ταξίδι
Διασπώντας τον καιρό
Στοπ το χαρακίρι
Κι δεν κάνω τον λαγό
Μου την έπεσες στα ούζα με την αλλαγή
Μα ‘συ δεν έπαιρνες χαμπάρι τι θα πει

Μουσική/Στίχοι: Άσιμος Νικόλας

ο μόνος λόγος που γίνεται η ανάρτηση των στίχων, είναι για μην νομίζουν "γενικά κι αόριστα κάποιοι" ότι άκουσαν λάθος! Ω, ναι, έχετε ακούσει σωστά....

Φεβρουάριος!

Φεβρουάριος!

Ολοκληρώθηκε ο εναρκτήριος μήνας του νέου έτους!

Αιθάνομαι σαν να έζησα οκτώ ζωές στη διάρκεια αυτού του μήνα!

Το οκτώ (8) μπορώ να το προσδιορίζω, αλλά θα το κάνω σε άλλη ανάρτηση σε βάθος χρόνου.

Η χαρά στο σταγονόμετρο, ασθενοφόρο, αναμονή, γιατί, πως, και τι γίνεται τώρα, κλάμματα, σιωπές, τηλέφωνο, εισητήριο για το μετρό, κάρτα λεωφορείου, αλήθεια, επιβεβαίωση, αυπνία, φλέβες που χτυπούν, φωνές, σιωπές, καφές, καπνός, αναμονή, σπάσιμο νεύρων, 2- 3 φίλοι εδώ, όλοι οι άλλοι αλλού, κι εγώ αλλού, μηδέν, χάος, η βαρύτητα πάντα σε τραβάει κάτω, άντε γαμήσου, καρίολα, σεβασμός, βαφή για τα λευκά, ηδονή, μοναξία, μαξιλάρι, λεφτά, παπούτσια, πάλτο πράσινο, μαλάκα, πόθος, ημερομηνία λήξεως, αδιαφορία, με γράφεις στ’ αρχίδια σου, χαίρεσαι να με βλέπεις, 2 συναυλίες, απομάκρυνση, 2 γνωριμίες βαρυσήμαντες, το γέλιο όπως έρχεται φεύγει, γεύσεις, θυμός, υποσχέσεις, αποτυχία, σχεδόν, περίπου, δοκιμάστε ξανά, κρύο, αναμονή, σκίτσο, σιωπές, ρακί, ουίσκι, κι άλλος καπνός, αποκατάσταση όχι, αντικατάσταση ίσως, στόχος, ποσοστά, κωδικός, αστάθεια, αδράνεια, άστα να παν στο διάλο...

ΕΚΡΗΞΗ!!!

Συγκρατημένη, βαρετή, σιωπηλή, σχεδόν βουβή, πνιγμένη σε γυάλινο ποτήρι με οξύ...

Ο Αγιος Φεβρουάριος...

Χαχαχαχαχαχαχαχαχα....

Τι να πώ.....

Ελπίζω για κάποιους να ήταν καλός ο μήνας που έφυγε...

«Στην υγεία σας κι άλλο κακό να μη μας βρεί....»

(οι λέξεις είναι τοποθετημένες σε μια, για μένα, σειρά, μπορεί να φαίνονται χύμα, αλλά δεν είναι...έτσι κι αλλιώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος σκέφτεται με λέξεις οι οποίες αντιστοιχούν σε έννοιες ή εικόνες ή και τα δύο μαζί....)