Φανάρι ζουμερό πορτοκαλί

Φανάρι ζουμερό πορτοκαλί




Ο χρόνος μου αλλότριος
μια συστολή και μια διαστολή.
Διασπώμαι σε χιλλιάδες μικρές,
σχεδόν άυλες σταλαγματιές.
Ένα αστέρι γλυστράει, χορεύει,
κυλάει στις λάσπες, γελάει.
Θέλω ν’ ανοίξω μια τρύπα στο σύμπαν
να κλέψω το άπειρο
και να σε κρύψω εκεί
μέχρι να ‘ρθει καλοκαίρι και πάλι.
Βροχές κομφετί
και βλέμμα στραμένο μόνον εκεί.
Φωτιές, θάλασσες και κρότοι.
Λαμπτήρες μικροί, χρωματιστοί,
εξαυλώνουν τη λυσσαλέα λάμψη τους.
Εικόνες που γεμίζουν στρέμματα μνήμης,
που σαν ανοίγεις την πόρτα χάνονται
κι όλα γεμίζουν εκ νέου.
Φανάρι, πότε κόκκινο και πότε πράσινο.
Σήμερα ήταν ζουμερό πορτοκαλί.

4-3-2008
Αθήνα.