ΓΑΛΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΠΟ ΧΑΡΤΙ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ
ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΑΝΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ
ΝΑ ΑΦΗΝΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΙΑ ΠΑΛΙΑ
ΣΤΑ ΑΜΠΑΡΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΜΟΝΑΧΑ ΓΕΛΙΑ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΧΕΙ ΗΛΙΟ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
ΚΙ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΝΤΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ
ΤΣΙΓΑΡΑ, ΡΟΥΜΙ, ΜΟΥΣΙΚΗ
ΚΙ ΟΤΙ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΕ ΝΑ ΣΕΡΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΔΗ

ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΥΝΑΤΗ
ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΛΥΝΕΙ Κ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ
ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΠΟΥ ΠΟΘΗΣΕ ΠΟΛΥ
ΚΙ ΑΣ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΜΑΓΕΜΜΕΝΟ ΧΑΡΤΗ

ΦΩΤΙΑ ΠΛΗΓΗ ΤΡΑΒΑ ΚΟΥΠΙ
ΚΑΙ ΣΥΝΝΕΦΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ
ΟΤΙ ΑΓΑΠΗΘΗΚΕ ΚΙ ΑΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ
ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΕΜΑΘΕ ΠΩΣ ΝΑ ΔΑΜΑΖΕΙ

ΚΑΡΑΒΙ ΟΜΩΣ ΔΕ ΘΑ ΒΡΩ
ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΚΙ ΑΝΑΤΑΡΑ
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΡΘΕΙ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙ
ΘΑ ΜΕ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΑΠ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ

ΓΑΛΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΠΟ ΧΑΡΤΙ
ΟΥΤΕ ΤΗ ΒΡΟΧΗ ΠΙΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ
ΚΙ ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΒΕΒΑΙΟ ΠΝΙΓΜΟ
ΑΠ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ

το πάρτυ - Έρεβος

τι θυμήθηκα τώρα......



ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ Η' Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ,
ΑΦΟΥ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΤΟ ΧΑΛΑΜΕ!!!!

ΑΚΟΎΣ ΡΕ?????

το θέλω εύκολο....

Ξέρεις τι θα ‘θελα...

Κάτι εύκολο και χωρίς κλάματα…

Βαριέμαι πάλι τα ίδια…

Ειδικά όλα αυτά τα déjà vu μου ξυπνούν αλλεργίες…


έτσι λοιπόν προτιμώ κάτι απλό… να μην ματώνει κανείς…

Να ξυπνάς το πρωί και να χαμογελάς γιατί τα πράγματα είναι απλά…

Να μην ψάχνεις ανάμεσα στους ώμους σου να βρεις αν το κεφάλι σου είναι στη θέση του και σήμερα…

Να σου λέει ο άνθρωπος καλημέρα και να τον πιστεύεις χωρίς να χρειάζεται να διαπιστώσεις αν είναι όντως μέρα έξω…

Κι ο άνθρωπος να είναι ανεξάρτητος.
Όσο περισσότερο ανεξάρτητος είναι τόσο πιο κοντά στην ελευθερία του να μπορεί να βρίσκεται…

Να εξαρτάται από αυτά που μόνος του επιλέγει, όχι εκβιαστικά από τους άλλους….


Θέλω να εξαρτώμαι από εσένα γιατί είσαι δική μου επιλογή, δεν θέλω να μου δημιουργείς εξάρτηση ή να με εκβιάσεις για αυτό…

Κάπου διάβασα ότι όσο καλός και να ναι ένας άνθρωπος, όσο κι αν σας αγαπά, ακόμα κι η μάνα σου, παραμένει άνθρωπος άρα αδηφάγος συναισθηματικά…

Για αυτό σου λέω… απλά πράγματα…
δε ζητάω να έρθει κάποιος και να τα βάψει όλα ροζ...
θέλω να δουλέψω, θέλω να είμαι εκεί, θέλω να προσπαθήσω... δεν είμαι φυγόπονη...
αλλά ξεκάθαρα... ετοιμόλογα... αντρίκια που θα έλεγε κανείς...
έχω βαρεθεί να κάνω τον δυνατό άνθρωπο και να τραβάω εγώ πάντα το κουπί...
δεν μπορεί να τραβάει τα βάρη ένας...
δε μπορεί να αποφασίζει ένας...
δε μπορεί να είναι υπεύθυνος μόνο ένας...
κουράζεται ο ένας...

Για να πάω κάπου δεν είναι αρκετό μόνο το ότι θέλω να πάω εκεί, χρειάζεται και το που περίπου είναι αυτό… μπορεί στην πορεία της διαδρομής να αλλάξω δρόμο, να χαθώ, να φτάσω όντως εκεί και να μη μ’ αρέσει, να πάω αλλού και να είναι καλύτερα και πολλές ακόμη εκδοχές…

"μια ιδέα στεγανή που να μην μπάζει κρύο..." τραγούδαγε ο Παυλάκης...

Να ξέρω ρε γαμώτη μου, δε ζητάω εγγυήσεις… δεν είμαι απ' αυτούς...
Απλά να ξέρω τι ψάχνω…
δε μπορεί να μου λες ψάξε γενικά... είναι πολύ πιθανό να βρω κάτι άλλο...
κι αν ακόμα βρω αυτό που ζητάς, μπορεί να μην το αναγνωρίσω και να το προσπεράσω...

Φαντάζεσαι να φτάσω εκεί που θέλω και να μην το πάρω χαμπάρι και να τα καταστρέψω όλα…
Χαχαχα εύκολο!!!! Ειδικά για έμενα…

δε θέλω να διυλίσω τον κόνοπα, απλά την κατέθυνση...
πολλές φορές, ακόμα και τα παιδιά κουράζονται αν έχουν περάσει πολλά...

Είναι τόσο ζορισμένα τα πράγματα εδώ μέσα που προτιμώ να τα τινάξω όλα στον αέρα παρά να παλέψω χωρίς λόγο … αλήθεια..

ξέρω, είναι τόσο μα τόσο οξύμωρο, αλλά έχω το θάρρος της γνώμης μου σαν ένας ετοιμόλογος άνθρωπος ακόμα κι αν δεν μ' αρέσει η σκληρή όψη των πραγμάτων...

Στο όνομα της αγάπης δεν λένε…
ΜΠΟΥΡΔΕΣ!!!!

τα παιδιά που πιστεύουν σ' αυτά τα βάζουν για ύπνο νωρίς, μπας κι ονειρευτούν όμορφα πράγματα για περισσότερες ώρες...

Φυγόκεντρος...

Αγαπημένο μου μικρόβιο…

Πάνε καμιά 15αρια χρόνια που ζούμε μαζί….

Νόμιζα ότι το ‘χαμε εξαντλήσει τόσα χρόνια…

Αλλά νόμιζα….

Αλλάζει πρόσωπα η αμαρτία, αλλάζει χωρόχρονο, αλλάζει την βουλιμία της σάρκας για σάρκα…..

Αλλάζει φεγγάρια κι ουρανούς, αρώματα, στρώματα, πόλεις και χώρες.….

Αλλά έχει κοινό παρανομαστή πάντα την ψυχούλα σου…

Αυτή τα φταίει και τα τραβάει όλα….

Πάνω της…..



Μπερδεμένες αλήθειες, κουβάρι μπλεγμένο στα χρόνια, λάθη που δεν θυμάσαι γιατί τα έκανες, αλλά σέρνεις τύψεις κι άλλες τύψεις κι άλλες τύψεις….

Υψηλό αίσθημα ευθύνης…

Η μαλακία που δέρνει ένα 15χρονο…

Αι στο διάολο ρε! Έκανα λάθος! Με έριξαν στο φιλότιμο και την πάτησα…

Ε και; Πόσα χρόνια ακόμα θα πληρώνω ρε πούστη…..

Έχω μετανιώσει…δεν ήξερα… κολακείες, γητειές και πλούσιες φανφάρες…

ΕΓΩ – ΛΑΘΟΣ : 0 – 1



Στην αγάπη εκπτώσεις δεν γίνονται…..

Ένα μάθημα που κόστισε πολύ ψυχή και φαιά ουσία….



Αν δεν ζητήσεις αυτό που θες πώς να στο δώσω;

Αν δεν ζητήσεις αυτό που θες πως ξέρω αν έχω να στο δώσω;

Κι αν σου δώσω κάτι που δεν θες…..

Κι αν έχω καταλάβει λάθος….

Κι αν έχω καταλάβει ότι θέλω…

Κι αν η γιαγιά μου είχε καρούλια…



«τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα…» λέει ένα τραγουδάκι…

Αλλιώς όπως λέει ο Καφάβης «χαιρέτα την Αλεξάνδρεια που χάνεις…»



Πόσο κάνει 1 κι 1 ρε άνθρωπε μου;

1,2 ;

1,5 ;

2 ;

ΠΟΣΟΟΟΟ;;;;;



Τι θες από μένα;

Γιατί βασανίζομαι έτσι….

Γιατί μ αφήνεις να βασανίζομαι;

Τι σκατά, εκδίκηση θες;

Κι άλλη;

Πόσο ακόμα…. Πόσο….



Ούτε τα όνομα μου δεν αναγνωρίζω πια….

Αποσυντονισμός πλήρης και καθολικός…

Δε μπορώ να χάνω το μυαλό μου έτσι….

Θα κατεβάσω τα ρολά και θα πετάξω το κλειδί στην θάλασσα…

Δεν έχω πολύ χρόνο αντοχής ακόμα…αλήθεια… δεν έχω…

Μέχρι να βρεθεί άκρη θα έχουν ασπρίσει τελείως τα μαλλιά μου

Δεν μπορώ να κάνω την αρχή συνέχεια εγώ…



Απ’ την ψυχή μου ακούστηκε ένα δυνατό «κρακ»…….

Δεν ήξερα ότι θα πονούσε ακόμα…

Και τα ξανάζησα όλα π’ την αρχή…

Φοβήθηκα ότι θα ήταν η τελευταία φορά…

Ξυπνάς τόσα πράγματα μέσα μου…

Δεν είχα ιδέα ότι ακόμα υπήρχαν όλα αυτά…

Λες και θα άλλαζε κάτι….

Πάλι τα ίδια…

Αν…

Ε, αυτό το «αν» που με κυνηγάει από παιδί νόμιζα πως θα μπορούσα να νικήσω…

Πήρα φόρα, ενθουσιάστηκα, αυτό από μόνο του μου έδωσε κι άλλη φόρα…

Και…

Έσκασα με τα μούτρα στον τοίχο…

Πάλι μόνη μου τα έκανα θάλασσα…



Μέχρι τι θα πάρω στις βαλίτσες σκέφτηκα…

Άμα το ζητούσες…



Άντε μάζευε κομμάτια πάλι….



Κρύβομαι κι εγώ πίσω απ’ το δάχτυλο μου….

Εσύ; Κρύβεσαι κι εσύ;

Και σήμερα εδώ που φτάσαμε τι κάνουμε;

Καμιά καλή ιδέα ;



Βαρέθηκα…

Θέλω κάτι εύκολο….



Έχω ταχυπαλμία…

Αν είναι δυνατόν!

Γιατί μου συμβαίνει όλο αυτό…..

Το μέσα μου παλεύει με τον εαυτό του….

Και χάνω εγώ…



Πώς το κατάφερες όλο αυτό μέσα σε μερικές μέρες μόνο;

Και το χειρότερο, πως σε άφησα εγώ…
η επιρροή μερικών ανθρώπων πάνω σε άλλους είναι ισχυρή φυγόκεντρος.....

shot me down...

έλα κοριτσάκι...
πάμε ένα στοίχημα!
αντέχει το στομάχι σου;
ΜΙΛΑ ΡΕΕΕΕ! ΑΝΤΕΧΕΙ;
σκατά...
και το ξέρεις....
και το βλέπεις....
αλλά θες να πιστεύεις το μπαγιάτικο όνειρο ε;
γουστάρεις τα παραμύθια ε κοριτσάκι;
ξέρεις τι θα γίνει όταν ξυπνήσεις έτσι.....
ξέρεις πολύ καλά...
θα ξυνπήσεις μοναχή σου ή θα γκρεμιστείς ρε μαλάκα πάλι....
ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΡΕΕΕΕΕΕΕ!!!
ΤΙΠΟΤΑ!!!! ΚΑΝΕΝΑ!!!
ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ, ΑΚΟΥΣ; ΜΑΛΑΑΑΚΑ....

ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΙΣ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ...
ΣΕ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΙΔΙΑ...
ΔΕΝ Σ ΑΝΤΕΧΩ....
ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ...
ΕΓΩ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ!!!!
ΞΕΚΟΛΛΑ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΒΑΛΑ!
αυτά είναι για τις τανιές όπως έλεγες κι εσύ...
κι εσύ δεν είσαι για τανίες...
για τίποτα τετοιο δεν είσαι ...
και το ξέρεις καλά...
άσχετο το τι μαλακίες κάνεις να μας αποδείξεις τ' αντίθετα...
ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ !!! ΞΥΝΠΑ!!!
ΤΟΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ ΤΩΡΑ;
ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΖΕΙ ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΟ ΑΡΡΩΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ...
κανείς δε ζει πια με το παρελθόν του...
έχουν πεθάνει όλα πια....

ξύπνα ή τράβα φούνταρε....

αν δεν το δεις να συμβαίνει, δεν υπάρχει....
όχι πάλι τα ίδια...

Θέλω να πάω για παγωτό!

Υπάρχει απάντηση χωρίς ερώτηση?
Γιατί σίγουρα υπάρχει ερώτηση χωρίς απάντηση…
Κ ποια θα είναι αυτή η απάντηση?
Αυτή που θες ν’ ακούσεις?
Αυτή που βολεύει?
Η’ ο δύσκολος δρόμος…
Πόσες φορές έχεις ακούσει αλλά κι έχεις πει «ναι μεν, αλλά…»

Για να υπάρξει απάντηση, χρειάζεται να προηγηθεί ερώτηση.
Για να απαιτηθεί η ερώτηση χρειάζεται να προσδιοριστούν κι οι συνθήκες της ερώτησης….
Π.χ. – Τι κάνεις?
-Τώρα, τη δεδομένη χρονική στιγμή? Γενικά? Στην υγεία μου? Στη ζωή μου? ….
Μπορώ να αραδιάζω μπούδρες μέχρι αύριο….
Το μαγικό στην ερώτηση αυτή έγκειται στο ότι όλοι λένε «καλά»…
Μπορεί να τους έχει συμβεί κάτι εκπληκτικό ή να ναι η χειρότερη μέρα στη ζωή τους…
Η απάντηση έρχεται αυτόματα για να ξεπετάξει την ερώτηση….
«καλά».
Κι αν απ’ την άλλη ήταν μια ερώτηση ρουτίνας, ουσίας, ενδιαφέροντος, τυπικού ή πραγματικού ενδιαφέροντος….

Κ πως το διαχειρίζεσαι αυτό καρδιά μου?
Πάμε πάλι…

Θέλω να αντιμετωπίσω την ερώτηση?
Γιατί φοβάμαι την ερώτηση αλλά περισσότερο την απάντηση….
Τελικά ποιόν φοβάμαι?
Αυτόν που ρωτάει ή αυτόν που θα μπει στη διαδικασία να απαντήσει…
Εάν απαντήσει…
Κι αν απαντήσει αλήθεια?
Κι αν απαντήσει ψέματα?
Κι αν ο φόβος στολίσει με μετριοπάθεια την απάντηση…
Κι αν…
Κι αν…
Κι αν…
Όλα αυτά χωρίς να υπάρξει καν ερώτηση….

Χαχαχαχχααχχα….
Σχιζοφρένεια….

Κάντε μια ερώτηση στον εαυτό σας….τολμηρή, απ’ αυτές που πονάνε και τρομάζουν.. απ’ αυτές που μπορούν να τα τινάξουν όλα στον αέρα…
Δοκιμάστε να απαντήσετε μονολεκτικά με ένα ναι ή μ’ ένα όχι…
Μπορείτε?
Τώρα για δοκιμάστε να τεκμηριώσετε την γνώμη σας στον εαυτό σας…
Απλά, ήρεμα με λογικά επιχειρήματα, χωρίς βιασύνη…
Μπορείτε να σας πείσετε?
Αν ναι, γιατί δεν το πραγματοποιείτε και στη ζωή σας αυτό για το οποίο μόλις πείσατε τον ίδιο σας τον εαυτό….
Προσοχή όμως θα συνιστούσα στο γεγονός, όπου ότι βγαίνει απ’ το στόμα ενός ανθρώπου είναι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να το πάρει πίσω…
Οι φόνοι και τα λόγια δεν διορθώνονται…
Πολλοί φόνοι έχουν γίνει για απλά λόγια…
Σχεδόν πάντα τα λόγια όμως είναι φονικά, ειδικά τα πιο αθώα….

Κι όταν προσπαθείς να αποφύγεις τα φονικά λόγια τι γίνεται?
Αυτά που μπορούν να σκοτώσουν την πλασματική χαρά σου….
Να κλωτσήσουν το βόλεμα και τα μικροψέματα που χρειάζεσαι για να συνεχίσεις την μέρα σου…
αυτά που κάνουν πιο υποφερτή τη ζωή σου…

Μπορείς να τα τινάξεις όλα στον αέρα γαμώ το μυαλό μου!?!?!?!?!?! Μπορείς?

Αν ποτέ ρωτήσεις εμένα θα σου έλεγα ότι δεν ξέρω αν μπορώ, αλλά θέλω…
Επίσης δεν ξέρω αν το θέλω μου είναι τόσο ισχυρό ώστε να αντέξει το αδύναμο μπορώ μου…

Σαν παιδάκι… θέλω ένα τεράστιο παγωτό, κάνω ότι μπορώ για να σε πείσω να μου το πάρεις κ μετά δε μπορώ να φάω όλο μόνη μου…
Άσε που μπορεί να μου πέσει κάτω…
Το ότι θα λερωθώ είναι δεδομένο βέβαια…
Κι όλα αυτά εγώ που μπορώ να ζήσω μόνο με παγωτό…
Λατρεύω το παγωτό…..


Αλλά ξέρεις πότε είναι καλύτερα…
Όταν μπορώ να πάρω μόνη μου παγωτό και να το μοιραστώ…..
Σαν να εκσφενδονίζεται η ποιότητα κι η γεύση του….
Μαγεία σου λέω….
Λέει ο Άσιμος σ’ ένα τραγούδι «κανένα δε θ’ αφήσω εμένα να κερνάει»..
Έτσι πάει … «εγώ με τις ιδέες μου»…
Αυτές είναι που με κυβερνάνε, λιγότερο το συναίσθημα…
Το συναίσθημα δεν ξέρει τι του γίνεται, άσε που κοστίζει πολύ…
Ενώ με την ηθική και τη δικαιοσύνη τουλάχιστον κοιμάμαι πάντα υπέροχα…

Όλα αυτά βέβαια είναι στο δικό μου κεφάλι για άλλη μια φορά…
Για άλλη μια φορά η πραγματικότητα θα είναι ολωσδιόλου διαφορετική….
Καλώς να τα δεχτούμε όσα κι αν έρθουν….
Θέλω να πάω για παγωτό!
:)

ένα κόκκινο φανάρι....

Άλλο ένα κόκκινο φανάρι…
Κατακόκκινο..
Όχι δεν πέρασα μην φοβάσαι…
Γενικά μην φοβάσαι, στο λέω εγώ που όσο περνάει ο καιρός φοβάμαι περισσότερο για τα πάντα..
Έτσι πάει, όσο αποκτάς πράγματα και δένεσαι μαζί τους, τόσο περισσότερο φοβάσαι γι’ αυτά αλλά και για σένα μη τυχόν τα χάσεις…
Φίλους, σκύλους, αμάξι, παπούτσια, αέρα, εγωισμό, εραστές, διάθεση, φράγκα, δουλειά, ελεύθερο χρόνο, ανθρώπους, ζωή, τον εαυτό σου…

Βέβαια είναι κι άλλες ώρες που ντύνομαι ατρομητροσύνη (δική μου λέξη) και μπορώ να κάνω τα πάντα…
Σαν άτρωτη μήτρα που γεννά θάρρος και πυγμή….
Δε με νοιάζει τίποτα, δεν ανήκω πουθενά και παίζω την υδρόγειο στα ακροδάχτυλα μου…εδώ, εκεί, παρακάτω, παραπέρα… καμιά σημασία δεν έχει…
Όλα κουκίδες σε κάποιο χάρτη είναι…

Μπορώ, αλλά θέλω?
Θέλω, αλλά μπορώ?
Αντέχεις αν αντέχω?
Κι αν δεν αντέξεις πως θα αντέξω?
Κι αν οι αντοχές μου δεν είναι αρκετές?
Κι αλλάξει κάποιος γνώμη στην πορεία?
Τι είναι αυτό που σε δεσμεύει?
Δεσμεύει κι εμένα το ίδιο κριτήριο?
Τι είναι αυτό σε κάνει να με εμπιστεύεσαι? Αν μπορείς βέβαια?
Εγώ γιατί?
Μπορούν να ανατραπούν όλα σε μια νύχτα?

Ποιος ξέρει…
Μπορεί να μάθουμε κάποτε, μπορεί κι όχι…

Μπορείς να μηδενίσεις το κοντέρ?
Tabula rasa μπορεί να υπάρξει?

Δεν έχω απάντησεις παρά μονο την βεβαιότητα για το ότι μπορούν να ανατραπούν όλα σε λιγότερο από μια νύχτα…

Let it be….

Σε τρεις μέρες έχει νέα σελήνη…

Αν ανοιχτούν όλα τα χαρτιά θα σταματήσει εδώ ή θα συνεχίσει αυτός ο δρόμος......