το θέλω εύκολο....

Ξέρεις τι θα ‘θελα...

Κάτι εύκολο και χωρίς κλάματα…

Βαριέμαι πάλι τα ίδια…

Ειδικά όλα αυτά τα déjà vu μου ξυπνούν αλλεργίες…


έτσι λοιπόν προτιμώ κάτι απλό… να μην ματώνει κανείς…

Να ξυπνάς το πρωί και να χαμογελάς γιατί τα πράγματα είναι απλά…

Να μην ψάχνεις ανάμεσα στους ώμους σου να βρεις αν το κεφάλι σου είναι στη θέση του και σήμερα…

Να σου λέει ο άνθρωπος καλημέρα και να τον πιστεύεις χωρίς να χρειάζεται να διαπιστώσεις αν είναι όντως μέρα έξω…

Κι ο άνθρωπος να είναι ανεξάρτητος.
Όσο περισσότερο ανεξάρτητος είναι τόσο πιο κοντά στην ελευθερία του να μπορεί να βρίσκεται…

Να εξαρτάται από αυτά που μόνος του επιλέγει, όχι εκβιαστικά από τους άλλους….


Θέλω να εξαρτώμαι από εσένα γιατί είσαι δική μου επιλογή, δεν θέλω να μου δημιουργείς εξάρτηση ή να με εκβιάσεις για αυτό…

Κάπου διάβασα ότι όσο καλός και να ναι ένας άνθρωπος, όσο κι αν σας αγαπά, ακόμα κι η μάνα σου, παραμένει άνθρωπος άρα αδηφάγος συναισθηματικά…

Για αυτό σου λέω… απλά πράγματα…
δε ζητάω να έρθει κάποιος και να τα βάψει όλα ροζ...
θέλω να δουλέψω, θέλω να είμαι εκεί, θέλω να προσπαθήσω... δεν είμαι φυγόπονη...
αλλά ξεκάθαρα... ετοιμόλογα... αντρίκια που θα έλεγε κανείς...
έχω βαρεθεί να κάνω τον δυνατό άνθρωπο και να τραβάω εγώ πάντα το κουπί...
δεν μπορεί να τραβάει τα βάρη ένας...
δε μπορεί να αποφασίζει ένας...
δε μπορεί να είναι υπεύθυνος μόνο ένας...
κουράζεται ο ένας...

Για να πάω κάπου δεν είναι αρκετό μόνο το ότι θέλω να πάω εκεί, χρειάζεται και το που περίπου είναι αυτό… μπορεί στην πορεία της διαδρομής να αλλάξω δρόμο, να χαθώ, να φτάσω όντως εκεί και να μη μ’ αρέσει, να πάω αλλού και να είναι καλύτερα και πολλές ακόμη εκδοχές…

"μια ιδέα στεγανή που να μην μπάζει κρύο..." τραγούδαγε ο Παυλάκης...

Να ξέρω ρε γαμώτη μου, δε ζητάω εγγυήσεις… δεν είμαι απ' αυτούς...
Απλά να ξέρω τι ψάχνω…
δε μπορεί να μου λες ψάξε γενικά... είναι πολύ πιθανό να βρω κάτι άλλο...
κι αν ακόμα βρω αυτό που ζητάς, μπορεί να μην το αναγνωρίσω και να το προσπεράσω...

Φαντάζεσαι να φτάσω εκεί που θέλω και να μην το πάρω χαμπάρι και να τα καταστρέψω όλα…
Χαχαχα εύκολο!!!! Ειδικά για έμενα…

δε θέλω να διυλίσω τον κόνοπα, απλά την κατέθυνση...
πολλές φορές, ακόμα και τα παιδιά κουράζονται αν έχουν περάσει πολλά...

Είναι τόσο ζορισμένα τα πράγματα εδώ μέσα που προτιμώ να τα τινάξω όλα στον αέρα παρά να παλέψω χωρίς λόγο … αλήθεια..

ξέρω, είναι τόσο μα τόσο οξύμωρο, αλλά έχω το θάρρος της γνώμης μου σαν ένας ετοιμόλογος άνθρωπος ακόμα κι αν δεν μ' αρέσει η σκληρή όψη των πραγμάτων...

Στο όνομα της αγάπης δεν λένε…
ΜΠΟΥΡΔΕΣ!!!!

τα παιδιά που πιστεύουν σ' αυτά τα βάζουν για ύπνο νωρίς, μπας κι ονειρευτούν όμορφα πράγματα για περισσότερες ώρες...