ποτάμι μαύρο

καλό μήνα.... με ποτάμι μαύρo

Είμαι στημένος χρόνια εδώ,
σ' αυτή τη γη,
σ' αυτό το σώμα.
Είμαι στημένος χρόνια εδώ,
σ' αυτή τη μυρωδιά,
στο χώμα.

Είμαι στημένος κι απορώ,
πόσο η βροχή έχει αλλάξει
κάποτε έβρεχε νερό, τώρα με καίει σαν με στάξει

Και δε μπορώ να γίνω
άνεμος σαν κι εσένα,
είμαι ποτάμι μαύρο,
κυλάω απελπισμένα.

Κλεισμένος σε δυο όχθες,
τις τρώω, μα δε φτάνω
ποτέ σ' αυτό που νοιώθω,
πάντα σ' αυτό που χάνω

Είμαι στημένος χρόνια εδώ,
τα πάντα γύρω μου αρνούνται
ν' αλλάξουν ή να κινηθούν,
την κάθε σκέψη μου φοβούνται.

Φοβούνται μήπως αρνηθώ
τη νέκρα τους να κάνω βιος μου,
κι ο φόβος τους είναι σχοινί,
δένεται αγόγγυστα ο λαιμός μου.

Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης & Υπόγεια Ρεύματα

ο Ρομπέν των καμμένων δασών

ο Ρομπέν των καμμένων δασών

Γεννήθηκα μεσ’ την κοιλιά του τσιμεντένιου δράκου

Που απ’ το στόμα του ξερνάει τις φλόγες του θανάτου

Στένεψε ο κόσμος στένεψε, στένεψε το μυαλό μου

Η πολιτεία πιο μικρή απ’ το δωμάτιο μου

Σπίτι, τους φίλους, τη δουλειά, όλους θα τους αφήσω

Δίχως βοήθεια καμιά μόνος θα πολεμήσω

Θα πάρω κράνος διχτυωτό απ’ το Μοναστηράκι

Θα βάλω πάνω ένα φτερό μαύρο από κοράκι

Θα πάρω φτυάρι και γκασμά και πετσετέ φουλάρι

Θα πάρω δρόμους και βουνά πάνω σ’ ένα μουλάρι

Είμαι ο Ρομπέν των καμένων δασών και των πολυκατοικιών

Γεννήθηκα μέσα στη γη μια ντάλα μεσημέρι

Και σε πλατεία φύτρωσα σ’ ένα μικρό παρτέρι

Στένεψε ο κόσμος, στένεψε, στέρεψε η έμπνευση μου

Ο αέρας μου λιγότερος απ’ την αναπνοή μου

Είμαι ένα φαλακρό βουνό γή καταπατημένη

Μπουλντόζα ακυβέρνητη από κλωστή δεμένη

Είμαι εδώ, δεν είμαι εδώ, δεν ξέρω, δεν κρατιέμαι

Θηρίο είμαι ακέφαλο, θηρίο που καταριέμαι

Φτάνει ως εδώ, βγάλτε για μένα ένα νόμο

Βάλτε με να περνάω γέρους απ’ το δρόμο

Είμαι ο Ρομπέν των καμένων δασών και των πολυκατοικιών

Μουσική/Στίχοι: Περίδης Ορφέας

Το πρώτο μου εξαίσιο πτώμα

Το πρώτο μου εξαίσιο πτώμα

Υπήρχε μόνη της μία

καρέκλα

ξύλινη, σπασμένη με το ένα πόδι

λειψό

κουτσό και έρημο το

κατσικάκι

παρδαλό, μικρό, χαρωπό ψάχνει για νερό μέσα σε

βούρκο

στάχτη και μπούρμπερη στων Ψαρρών την

ολόμαυρη

απλώνεται η πολιτεία και στα στενά της μόνο

βροχή

όπως έπεφτε όπου και να έπεφτε φυτρώνουν

κερασιές

σαν κατακόκκινο αίμα τα μάτια της νύχτας.

(με την έμπνευση, βοήθεια και συμβολή του Ούρφους. 27/01/2008.)

διακριτική αδιαφορία

διακριτική αδιαφορία

Έχω ένα χάος στο κεφάλι μου σήμερα….

Χθές δεν κοιμήθηκα, δεν τα κατάφερα σχεδόν καθόλου...

Είμαι στα όρια του μισανθρωπισμού, αλλά δεν υποκείπτω…

Θα μου ζητήσεις συγνώμη επειδή «έτσι πρέπει» και θα φας κλωστιά στη μούρη από 37,5 μωβ σταράκι.

Όταν θες κάτι πες το!

Δεν είμαι φακίρης και τα νύχια μου δεν έχουν μυρωδιά γμτ!

Όταν έχεις μια άποψη οφείλεις να την υποστηρίξεις, μην την προσβάλεις με τα περίπου σου και τα «όχι δεν είναι αυτο που νομίζεις», μαλαγανιές, τα πούστικα τα λόγια τα μεγάλα και σ’ αφήνω να καταλάβεις μόνος σου….

Πάλι μόνη μου θα καταλάβω και το κρίμα στο λαιμό σου ρε…

Δεν έχω καταλάβει εάν οι άνθρωποι (βάσει της θεωρίας του άνω θρώσκω…) είναι αδιάφοροι ή διακριτικοί….

Και εκείνη την ώρα το ραδιοφώνο μέσω Μητροπάνου φώναξε: «πόσο κοστίζει μια παραβαση του νόμου;;;;;;;»

Έδω σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα.....

Η απάντηση, σκληρή και κυνική, ήρθε μόνη της....

Οι άνθρωποι είναι διακριτικά αδιάφοροι.

Ας βάλω ένα ποτό...

28-01-2008

Aστεροειδής θα περάσει πολύ κοντά από τη Γη

Ένας αστεροειδής, ο 2007 TU24 θα περάσει πολύ κοντά από τη Γη στις 29 Ιανουαρίου, όμως δεν υπάρχει κίνδυνος σύγκρουσης, ανακοίνωσε την Παρασκευή η NASA.

Ο αστεροειδής, που ανακαλύφθηκε από τους επιστήμονες στις 11 Οκτωβρίου 2007, έχει μήκος 150-610 μέτρα και αναμένεται ότι θα φτάσει σε απόσταση 550.000 χιλιομέτρων από τη Γη το πρωί τις επόμενης Τρίτης, στις 07:33 ώρα Ελλάδας. Η απόσταση των 550.000 χλμ. είναι περίπου μιάμιση φορά η απόσταση της Γης από τη Σελήνη. Ο αστεροειδής θα είναι ορατός και από τα ερασιτεχνικά τηλεσκόπια, εφόσον ο ουρανός θα είναι καθαρός και αρκετά σκοτεινός.

Σύμφωνα με τον Ντον Γιέομανς, τον υπεύθυνο της υπηρεσίας παρακολούθησης των αντικειμένων που βρίσκονται κοντά στη Γη, "δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβόμαστε για μια σύγκρουση". Πρόσθεσε μάλιστα ότι, αντιθέτως, "η φύση μας προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία για να κάνουμε παρατηρήσεις".

Ο 2007 TU24 θα επισκεφθεί τη Γη μια ημέρα πριν πλησιάσει τον πλανήτη Άρη, σε απόσταση μικρότερη των 26.000 χιλιομέτρων, ένας άλλος αστεροειδής, ο 2007 WD5.

πηγή: http://www.e-tipos.com/newsitem?id=23352

Γύμνια

Γύμνια

Κι ο κυβερνήτης ήλιος

εκθρονίζει τον ρεμπέτη έρωτα.

Του κλωστά το στέμμα μακριά,

τον γυμνώνει και του κόβει τα μαλλιά.

Αλητείες του ‘χε κάνει τρομερές,

χρόνιες καταιγίδες και αιώνιες μοναξιές.

Φάρσες, πλάκες κι απειλές

να ανακυκλώνονται σαν χειμωνιάτικες βροχές.

Με το φεγγάρι του πάντα μακρινό,

πάντα χλωμό, θελκτικό και αξεπέραστο.

Μια λασπωμένη χαρά, δίχως δρόμους με φιλιά.

Ούτε χθές, ούτε αύριο, ούτε όνειρα.

Μαραμένο σήμερα στολισμένο με παύσεις.

Βήμα πίσω – βήμα μπροστά.

Βήμα πίσω – βήμα μπροστά...

Συντεταγμένες ακλόνητες.

Το πουθενά σεντόνι, που σε σκεπάζει στον ξύπνιο.

Δε μ’ αγγίζει τίποτα, δε μ’ αφορά.

Σχεδόν δεν υπάρχω...

Μόνο σκιές κι αρώματα

που αφήνουν πίσω τους στιχάκια.

Τα διαβάζεις τώρα κι απορείς.... κάτι τρέχει... ίσως...

Κενό.

Τίποτα.

Έρως....

Έρως....

Κι ο έρωτας γκαβή κωλόγρια

που ξεχνά τα χαπάκια για την μνήμη...

Τα παίρνει, τα μεζεύει, τ’ ανακατεύει όλα,

αχταρμάς που κυριεύει το άδικο

και μετά σου ξεσκίζει αργά τις σάρκες.

Ώσπου να καθαρίσεις λεκέδες και αίματα

την έχει πάρει ο ύπνος.

Κι έτσι κυλάς στην αδράνεια.

Μια κατηφοριά τρελή, ατέλειωτη,

σε ρημάζει ενώ σε τρέφει μ’ ελπίδες.

Πάντα ψεύτικες όμως.

Γιατί, ως γνωστόν, ποτέ δε ξέρεις

από που θα σου ‘ρθει.

Τώρα αν είσαι απ’ τους τυχερούς,

σόρυ,

ανήκεις σ’ άλλο κλάμπ.

Σ’ εκείνο με το ρόζ αγγελάκι,

τα φτερά, το γυμνό ποπό

και τη γεμάτη φαρέτρα.

Α! Και πάρε και κανένα λαχείο!

Γιατί εμείς εδώ, μπά....

Ο κλόουν γυρεύων

Ο κλόουν γυρεύων

Ένας κλόουν την πόλη γυρνά

με σκισμένα παπούτσια,

ραγισμένη καρδιά

κι αδειανό πορτοφόλι.

Τη γυρνά στα δύο του χέρια

σαν σφαίρα φωτιάς,

σαν βόλο παδιού που ‘χουν κλειστεί

μέσα του οι ανέμοι.

Τρέχει να σε βρεί

να σου πεί πως σε ψάχνω.

Θα με βρείς δίπλα στην Αθηνά

στην ταράτσα του Μπενάκη

τους δρόμους να ρωτάω

πότε θα έρθεις.

Κι αυτοί όλο λένε

πως αν δεν έρθεις εσύ

θα ‘ρθεί κάποιος άλλος.

Κι όλο θέλω να έρχεται νύχτα,

να σταματούν τα ρολόγια

να τραγουδώ, να ξεχνιέμαι.

Κάνω μπάνιο και στον καθρέφτη κοιτιέμαι

τον εαυτό μου φοράω

με βαρένουν τόσα

και δεν ξέρω πιά αν μου μοιάζω.

Ο κλόουν πάλι απ’ έξω περνά

δε σε βρήκε ούτε απόψε

η νύχτα σε κρύβει, που να γυρνάς...

κι η πολιτεία ώρα πλέον κοιμάται.

ΜΠΑΤΣΟΙ-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ – ΑΣΦΑΛΙΤΕΣ – ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ – ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΕΣ – ΔΑΣΟΦΥΛΑΚΕΣ – ΚΑΛΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΠΟΡΤΙΕΡΙΔΕΣ ΤΩΝ CLUB!

ΜΠΑΤΣΟΙ-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ – ΑΣΦΑΛΙΤΕΣ – ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ – ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΕΣ – ΔΑΣΟΦΥΛΑΚΕΣ – ΚΑΛΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΠΟΡΤΙΕΡΙΔΕΣ ΤΩΝ CLUB!

Καλησπέρα σας!

Ωραία παρέα είμαστε! Μια ευχάριστη ατμόσφαιρα...(Ντίνος Ηλιόπουλος)

Και πάει που λέτε τώρα, ο άνθρωπος να πει τη γνώμη του, βάσει ενός ερεθίσματος που γύρναγε ελέυθερο στον κυβερνοχώρο...

Φωτιά, κεραυνός, τσεκούρι και απαγχωνισμός στην κατάμεστη πλατεία και μάλιστα δημοσία δαπάνη!

Το κατηγορητήριο κατακόκκινο, βουτηγμένο στα κόμπλεξ και την έλλειψη χιόυμορ χάνει το όποιο επίπεδο μπορεί να είχε κατακτήσει κάποτε, κι απελευθερώνει ένα χείμαρρο προπηλακισμών και λασπολογίας...

Ο κατηγορούμενος, χωρίς να χάνει την καλή του διάθεση, απαντά έχοντας πάρει το μήνυμα πως δεν είναι επιθυμητός στη γειτονια, διαλέγοντας να φύγει για άλλες παραλίες ένω ποτέ δε φτάνει το επίπεδο δάπεδο του κατήγορου του (εδώ πιέστε το τρίτο τραγουδι απο τη λίστα δεξιά για να μπείτε στο κλίμα παραλίας..)

Η άλλη πλευρά δε μασάει... λέει,λέει, λέει...και δεν ξέρει τι λέει, μιλά για γνωστούς-αγνώστους, συνομωσίες, ραδιουργίες, τέρατα, συμφέροντα, υποκλοπές οργανωμένο έκλημα, σέξ και βία στα θρανία! Το λυπηρό είναι οτι μέσα στο χάλι και τον παραλογισμό θίγει τα αναρτημένα γραπτά κάποιων και κάνει λόγο για μεγάλους και τιποτένιους ποιητές!

Ε ΝΑΙ ΡΕ! ΠΟΙΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ! ΤΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΙΖΟ ΤΟΥ ΠΟΙΩ, ΕΑΝ ΣΑΣ ΛΕΕΙ ΚΑΤΙ ΑΥΤΟ...

ΦΟΒΟΥ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ!!!

ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΣΜΟΥ ΣΑΣ ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ!!!

Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΤΩΝ BLOGS ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΑΣ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΣΑΣ, ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΤΕ!

(εδώ, καθ’οτι το κλίμα ηλεκτρίστηκε, πατήστε το τέταρτο τραγούδι απο τη λίστα του μουσικολογίου)

ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΗ ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΟΚΟΥΝ ΒΛΑΚΕΙΑ, ΤΗΝ ΚΑΚΟΒΟΥΛΙΑ, ΤΗΝ ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΙΑ!

ΚΑΙ ΜΕ ΓΕΙΑ ΜΟΥ, ΜΕ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!

Δεν ενόχλησε ξανά ο κατηγορούμενος κι ας δικάστηκε ερήμην του ενώ ο κατήγορος από επίπεδο δάπεδο, έχει πλέον φτάσει το τρίτο υπόγειο...

Επέστρεψε στο σπίτι του, έκανε ένα μεγάλο πάρτυ, το διασκέδασε, κι απόψε στην συναυλία των ΤσοπάναRave, όταν επαιξαν το «συγνώμη» μπορείτε να φανταστήτε που το αφιέρωσε.....αν δεν το έχετε κάνει ήδη, ακούστε το και θα διασκεδάσετε εξίσου.

Τέλος, για μην του κολλήσουν, συν τοις άλλοις, και την ρετσινιά του Αρτέμη Μάτσα, δεν έδωσε ποτέ περισσότερες πληροφορίες για αυτή την ιστορία, αν και οι μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου ίσως μαρτυρήσουν...

...μικροαστοί θα σας φάνε τα παιδιά σας... (Τζίμης Πανούσης)

καλή σας νύχτα....

Ιστορίες της Μητρόπολης 2

Ιστορίες της Μητρόπολης 2

Δρόμοι, σκοτάδια, καπνοί και σκουριά,

αλλόφρωνες αρουραίοι χορεύουν σατανική τζάζ.

Η φρίκη βολτάρει, κουνάει τους γοφούς της

και αρμέγει αγάπες.

Αστέρια σβησμένα και στύσεις φθηνές της πεντάρας.

Τη νύχτα κανείς δε κοιμάται,

μονάχα κάθε φορά ένας.

Τα έγχρωμα όνειρα βλέπεις δε φθάνουν

και η ζήτηση είναι μεγάλη.

Σπασμένα φανάρια, ζωή πλαστική σε μπουκάλι.

Το μυαλό του, νερό που κοχλάζει.

Κουμπωμένος με βία 3 χάπια

κι αρχίζει να βλέπει πως θέλει να μοιάζει.

Παραλία, ο ήλιος ακουμπά στα νερά

και το κορίτσι γελάει.

Κρατιούνται απ’ το χέρι, με γυμνά πόδια στην ακτή,

οι γλάροι ζηλεύουν, τους κάνουνε χάζι.

Τη χαρά τους σφραγίζει φιλί και πιο κάτω βρίσκουν παρέα μεγάλη.

Η ταινία μπερδεύεται, τεντώνεται, σπάει.

Τα όνειρα κρατούν λίγα δέυτερα μόνο.

Χα! Τι νόμιζες!

Στη Μητρόπολη ξημέρωσες πάλι...

3 έργα σεξ - η αίθουσα κλιματίζεται...

...κι η χώρα απόψε στις 20:00 καθηλωμένη στην t.v. ... και χθες και προχθές...

...και πάει λέγοντας... πρέπει να 'χει περάσει βδομάδα...

...την Κυριακή μάθαμε ποία εφημερίδα πούλησε πιο πολύ...

...το ανέκδοτο με τον Κορκολύκο το ξανάκουσα στο λεωφορείο...

...τι σκατά; οι τσόντες δε πουλάνε πια;

...να τι βρήκα πριν καιρό, το 'χα κρατημένο στα αχρείαστα... να που όμως...

Υπέρ πορνογραφίας

από Θανάση Τριαρίδη 4:35μμ, Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2005

(Τροποποιήθηκε 3:20πμ, Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2005)

e-mail: thanasis@triaridis.gr

Κείμενο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μακεδονία της Κυριακής, στις 03-10-2004.

Θανάσης Τριαρίδης

Υπερ πορνογραφίας

http://www.triaridis.gr/keimena/keimD019.htm

Στα αυτιά των περισσοτέρων οι λέξεις «πορνογραφία» ή «πορνογράφημα» ακούγονται ως βρισιές. Οι επίσημοι φορείς (η Εκκλησία, η Εκπαίδευση, το Κράτος) όλων των χωρών του κόσμου τις λογαριάζουν για κάτι «μιαρό» και «διαβολικό», συνώνυμο με την «έκλυση των ηθών» και άρρηκτα συνδεδεμένο επερχόμενη «τιμωρία των αμαρτωλών». Τα «Ιερά Βιβλία» των μονοθεϊστικών θρησκειών βρίθουν από λογείς κατάρες και φριχτές απειλές προς κάθε εκδήλωση ελεύθερου ερωτισμού. Τα Σόδομα και τα Γόμορρα της Παλαιάς Διαθήκης αφανίζονται από τον «Θεό», στην χριστιανική Αποκάλυψη μια τρομακτική λιμνη της φωτιάς περιμένει «τους πόρνους και τους μοιχούς» - για να μην μιλήσουμε για το Κοράνι και το Ισλάμ, που θεωρεί αμαρτία ακόμη και την δημόσια θέα του γυναικείου προσώπου. Και όποιος τολμήσει να υπαινιχτεί πως ο θρύλος του Ναζωραίου είναι στον πυρήνα του μια ερωτική αντιεκκλησιαστική παραβολή, που διαστρεβλώθηκε από τους φασίστες των αιώνων, ευθύς γίνεται ένας ακόμη «μιαρός» -κι ας πασχίζει η ζωγραφική τουλάχιστον εφτά αιώνων για το ενάντιο. Ετούτος ο «μιαρός» στον καιρό του Τζορντάνο Μπρούνο καίγονταν στο κέντρο της Ρώμης. Στον καιρό του Καζαντζάκη έμπαινε στις λίστες των «αντιχρίστων» που τηρούσαν οι Εκκλησίες – «ορθόδοξες» και «καθολικές».

Ας σκεφτούμε τι θεωρήθηκε πορνογραφία μέσα στους αιώνες: σχεδόν ολόκληρη η αρχαία ελληνική τέχνη, ένα μεγάλο κομμάτι της αναγεννησιακής ζωγραφικής (ας πούμε η Αναδυομένη Αφροδίτη του Μποτιτσέλι, η Γαλάτεια του Ραφαήλ Σάντσιο ή ακόμη και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος του Καραβάτζιο), μα και ορισμένα από τα σπουδαιότερα λογοτεχνήματα των αιώνων (ο Αριστοφάνης, ο Οβίδιος, ο Πετρώνιος, ο Βοκάκιος, ο Ζολά, ο Τζόις – και, για να φτάσω στις μέρες μας, ο Εμπειρίκος). Και οι εξουσίες (θρησκευτικές και κοσμικές) πάντοτε φρόντιζαν για την απαραίτητη καταστολή οποιασδήποτε εκδήλωσης ερωτικής ελευθερίας, ακριβώς γιατί γνώριζαν πως τούτη η ελευθερία βρίσκεται στον αντίποδα της ισχύος τους.

Στον καιρό της εικόνας η λεγόμενη «πορνογραφία» πήρε μια πιο συγκεκριμένη μορφή: η αναπαράσταση της σεξουλικής πράξης έφερε στο προσκήνιο μια τεράστια βιομηχανία με εξίσου τεράστιο κοινό. Στους προαιώνιους επικριτές της «πορνογραφίας», προστέθηκαν και όσοι λέγουν πως η κινηματογραφημένη σεξουαλική πράξη είναι μια εμπορική δικαιοπραξία με σκοπό το κέρδος και όχι την ηδονή ή και όσοι υποστηρίζουν πως η ευρεία χρήση της πιθανότατα να εθίσει τους ανθρώπους σε ψηφιακές ερωτικές εμπειρίες. Φυσικά τούτες οι απόψεις διαφορίζονται από τις κατάρες των λογής «ταλιμπάν»: ωστόσο πιστεύω πως είναι πολύ επικίνδυνο να βάζουμε διαχωριστικές γραμμές στα κίνητρα των ανθρωπίνων πράξεων που γινονται με ελεύθερη βούληση (δηλαδή με δυνατότητα επιλογής). Επίσης πιστεύω πως η εξοικίωση με την σεξουαλική πράξη μας φέρνει κοντύτερα στην πραγματοποίησή της. Και πως είναι καλύτερο να βλέπουν οι άνθρωποι πορνοταινίες και να ερεθίζονται, παρά φοβούνται «λίμνες της φωτιάς» που καίνε του «αμαρτωλούς» στην φριχτή «Κόλαση».

Να το πω καθαρά: είμαι υπερ της πορνογραφίας – εφόσον φυσικά τηρείται το αυτονόητο δικαίωμα της ελεύθερης συναίνεσης των όσων συμμετέχουν σε αυτή. Και θεωρώ ελπιδοφόρο πως στην νεοθρησκόληπτη Αμερική του Μπους, τριάντα συγγραφείς και καλλιτέχνες (ανάμεσά τους ο Σαλμάν Ρουσντί, ο Γκορ Βιντάλ, ο Λου Ριντ και πολλοί άλλοι) συμμετέχουν με κείμενα τους σε μια έκδοση-μανιφέστο υπερ της πορνογραφίας. «Ο βαθμός ελευθερίας και πολιτισμού μιας κοινωνίας κρίνεται από τη θέλησή της να αποδεχτεί την πορνογραφία» γράφει ο Ρουσντί. Νομίζω πως έχει δίκαιο. Όσο περισσότερο λατρεύεται το σώμα, οι εκστάσεις του και οι εκκρίσεις του, τόσο λιγότερο ισχυροί είναι όσοι, παντοκράτορες και ποιμενάρχες, λογαριάζουν τους ανθρώπους για ιδιοκτησία τους και σπέρνουν τον φόβο. Αλλιώς: όσο περισσότερο ερεθίζονται οι άνθρωποι από ανθρώπους, τόσο πιο ελεύθεροι είναι από τους «Μπαμπούλες», από τα σκιάχτρα, από τα «Θηρία που έρχονται στην ακροθαλασσιά». Και αυτό δεν είναι λίγο – είναι πάρα πολύ.

(Δημοσιεύτηκε στη Μακεδονία της Κυριακής, στις 03-10-2004.)

www.triaridis.gr

Ο πληθυντικός αριθμός

Ο πληθυντικός αριθμός



Ο έρωτας,
όνομα ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,
Όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικό, γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.

Κική Δημουλά (Το λίγο του κόσμου, 1971)

23 ζευγάρια σταράκια...

23 ζευγάρια σταράκια...

Κι ο ορίζοντας μια φέτα πορτοκάλι στο ποτό σου...

Αστέρια, ξενύχτια, διαλεγμένη πατρίδα πιασμένη σε δύχτια.

Να γυρνάς στη Σαλονίκη και να βρίσκεις τυχαία την Ιθάκη σου...

Να πίνει μπύρες, να καπνίζει,

να κοιτά και μόνο να σιωπά.

Έτσι βαφτήστηκες στο τσίπουρο

Κασσάνδρα της σκουριάς.

Κι αυτή η αγάπη έχει δύναμη

δογματικής υποταγής.

Τι κι αν κατεβάζεις τις βιτρίνες της,

βρίσκει τρόπο να σε τρομάζει και να σε χτυπά.

Τυλίγεις τη χαρά σου σε φίλμ

και την ρίχνεις στα βαθειά.

Το μηδέν απλώνεται,

κρατήρας, μαύρη τρύπα

και συ μόνο να γελάς.

Δε σ’ αγγίζει ούτε η λύπη, ούτε η λησμονιά.

Έγινες ευέλικτος μέσα στον χρόνο.

23 ζευγάρια σταράκια περπάτησες ως εδώ.

Είναι αργά,

η Ιθάκη έχει κρύα νερά

και η Πηνελόπη τρόφιμος ψυχιατρείου.

14/10/2007

Θεσσαλονίκη

Η δύναμη των σκουπιδιών

Η δύναμη των σκουπιδιών

Κοίτα εκεί!

Ναι τον πράσινο κάδο σου δείχνω.

Βλέπεις…

Και ‘κει πιο πάνω, στο τέλος του δρόμου,

μετά την λεωφόρο και την κίνηση…

Η χωματερή.

Και ‘δω βλέπεις το πλήκτρο αυτό!

Αυτό ρε σου λέω.

Το delete.

Μεγάλη δύναμη.

Για τα σκουπίδια σου λέω τόσην ώρα.

Μέσα σ’ αυτά κρύβονται όλα.

Κι όταν λέω όλα, εννοώ τα άπαντα.

Σκέψεις, αισθήματα, θλίψη, χαρά,

ευτέλεια και πολυτέλεια.

Όλα!

Σε κουράζει κάτι, δεν σε ικανοποιεί,

σε στεναχωρεί, δεν σου φτάνει…

και το πετάς.

Στον κάδο, στη χωματερή ή πατάς delete!

Έτσι τα σκουπίδια είναι πάντα περισσότερα

απ’ αυτό που νομίζουμε.

Υπερπληθυσμός σκουπιδιών!

Να δεις μια μέρα θα μας πνίξουν!

Και κατά κάποιο τρόπο όλα είναι εν δυνάμει σκουπίδια.

Σε είδα χθες που άφηνες μια μεγάλη,

μαύρη σακούλα σκουπιδιών, στον κάδο.

Είδα τη φωτογραφία μου

που έπεσε απ’ τη σακούλα,

στο πεζοδρόμιο…

6 / 7 / 2005

Εξ’ ανάγκης

Εξ’ ανάγκης

Κι όταν η κόλαση στερέψει

από δάκρυα,

κι όταν ο παράδεισος χάσει τη χαρά του

θα μπορώ να έρθω κοντά Σου.

Να Σε κοιτάξω ευθεία στα μάτια,

με λυτά μαλλιά και αχνό μειδίαμα

εξαλείφοντας κάθε ντροπή και ανισότητα!

Ίσως τότε να Εξισώσεις όσα πήρα

με όσα έδωσα, όσα βρήκα μ’ όσα έχασα.

Να Καταλάβεις όσα πέτυχα

και για όσα αμάρτησα,

όσα βλαστήμησα και όσα αποθέωσα!

Αν τελικά υπήρξαν ποτέ αυτά που αγάπησα

και που μίσησα με το ίδιο πάθος.

Κι όταν σημάνουν οι καιροί καλοκαίρι

και τα ουράνια ντυθούν με το πιο καθάριο γαλάζιο

να καθίσουμε στην αγκαλιά της ακρογιαλιάς,

πίνοντας γλυκό κόκκινο κρασί και κρυστάλλινη ρακή,

να καπνίσουμε βαριά τσιγάρα κι όπως θα ξεδιπλώνεται

ο καπνός στον μεστό από άστρα αιθέρα,

έτσι να ξεχυθεί η ζωή του καθενός μας.

Με ειλικρίνεια και σεβασμό να διασφαλίσουμε

την κάθε αλήθεια μας, ο ένας προς το πρόσωπο του άλλου

γνωρίζοντας παράλληλα τον ξεχασμένο εαυτό μας.

Καθώς πολύχρωμο αστρικό νέφος θα ρέει

απ’ το ραβδί κάποιου σοφού μάγου με μακριά λευκή γενειάδα,

έτσι σαν μαγικό, θα ενώσουμε τα κομμάτια της ζωής μας.

Έτσι, ίσως μπορέσουμε να προχωρήσουμε πιο αληθινά.

25 Μάιου 2003

Φλώρινα