merry xmas :)

Το κουδούνι

Το κουδούνι

Ένα μεγάλο ποτήρι, ξέχειλο καφέ,.
Καφές που δεν πέτυχε.
Και μια πόλη σαν φάρσα,
όλο σκιές και χρώματα,
τόσα χρόνια έχουν περάσει
κι ακόμα η ταυτότητα λείπει.
Φεγγάρι ξαπλωμένο στη λάσπη
Χωρίς φως στη γη να χαρίσει.
Μόνο τσιγάρα κι αέρας
κι αέρας που μυρίζει τσιγάρα.
Στην άκρη του δρόμου
έχουν φτιάξει ένα παρτέρι.
Για παρτέρι είναι μεγάλο
μα δε μοιάζει με τίποτα άλλο
παρά μόνο με παρτέρι μεγάλο.
Δέντρα λιγοστά, μερικοί θάμνοι
και λουλούδια χυμένα στα χόρτα.
Όταν ο ήλιος ξυπνά το πρωί
στο παρτέρι μονάχα χαρίζει φιλιά
κι έτσι μένει να διψά όλη η πόλη.
Μονάχα τριγύρω εκεί
η ζωή σπάει τα φρένα
όλα σφύζουν χαρά
κι απ’ τη γύρη τραγουδούν μεθυσμένα.
Που είναι το παρτέρι, ρωτάς….
Θα το βρεις στο κουδούνι
με τ’ όνομα που πιο πολύ λαχταράς!
Αντέχεις να πας εκεί να χτυπήσεις ;

blues light

light deep
light dark
not a voice
only bark
in the street
in the night
needless to say
you're afraid
-
there is no blues
to cry enough
for broken dreams
never fullfilled
-
light lost
light black
not a shine
only haze
in the soul
in the mind
glad to see
you still alive
-
there is no blues
to cry enough
for broken dreams
never fullfilled
-
light bright
lighter light
not a sun
only flame
in the mind
in the eyes
stronger than
a man insane
-
there is no blues
to cry enough
for broken dreams
never fullfilled

Φανάρια στεγνά από φως....

ΕΡΗΜΑ ΦΑΝΑΡΙΑ,
ΣΤΕΓΝΑ ΑΠΟ ΦΩΣ,
ΤΟ ΚΕΝΟ ΣΟΥ ΓΛΥΚΙΕΑ ΜΟΥ,
ΠΙΑ ΔΕ ΦΩΤΙΖΟΥΝ.
ΟΥΤΕ ΛΑΜΠΑΚΙΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ
ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΝΙΑ ΣΟΥ
ΔΕ ΣΒΗΝΟΥΝ.
ΦΩΣ ΧΡΥΣΟ
ΠΟΥ ΠΙΑ ΔΕ Σ' ΑΓΓΙΖΕΙ,
ΚΙ Ο ΗΛΙΟΣ
ΜΟΝΟ ΤΗ ΣΑΡΚΑ ΣΟΥ ΚΑΕΙ.
ΑΣΤΕΡΙ ΣΒΗΣΜΕΝΟ
ΑΚΟΜΑ ΦΩΤΙΖΕΙ,
ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ
ΚΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΥΝΗΜΑ
ΚΡΥΟ ΘΑ ΦΕΡΕΙ.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΑΘΕΙΑ
Σ ΑΒΥΣΣΟ ΑΠΥΘΜΕΝΗ
ΑΚΟΜΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ.
ΜΑ ΜΟΝΑΧΑ ΣΕ ΣΕΝΑ
ΔΙΠΛΑ ΣΑΝ ΓΕΡΝΕΙ
ΤΟΤΕ ΞΑΓΡΥΠΝΑ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΜΕΡΟ ΥΠΝΟ
ΣΟΥ ΚΛΕΒΕΙ.

ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΧΑΖΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΩΣ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ,
ΚΑΙ ΤΟ ΞΥΠΝΙΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΝΟΖΙΜΕΙ ΠΩΣ ΣΤΑ ΔΥΧΤΙΑ ΣΟΥ ΠΙΑΣΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ...
ΙΣΩΣ...
ΑΛΛΑ ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟ...
ΟΛΑ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΒΗΝΟΥΝ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ...
ΑΠΛΑ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ...


ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ:

sos....στα ελληνικά λιμάνια!!!

e-mail που έλαβα σήμερα.... FYI

ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΣΤΟ ΛΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΟΡΤΩΣΟΥΝ, ΔΙΠΥΘΜΕΝΑ ΠΛΟΙΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΦΟΡΤΙΩΝ ΜΕ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΙΑΠΩΝΙΑ!

ΤΑ ΔΙΠΥΘΜΕΝΑ ΑΥΤΑ ΠΛΟΙΑ (DOUBLE BOTTOM CONTAINER SHIPS), http://en.wikipedia.org/wiki/Double_bottom ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΕΥΣΟΥΝ ΣΕ ΙΔΑΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΝΑ ΠΥΘΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΝΕΡΟ. ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΠΛΟΙΑ ΓΕΜΙΣΑΝΕ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΛΙΜΑΝΙΑ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ (ΔΗΛΑΔΗ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΝΕΡΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΣΗΜΟΥΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΜΟΛΥΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ! ).

ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΣΑΡΑΖΟΥΝ ΣΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΠΡΟΟΡΙΣΜΩΝ ΤΟΥΣ, ΑΔΕΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΝΕΡΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΝΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΞΑΝΑΓΕΜΙΣΟΥΝΕ ΜΕ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΝΕΡΟ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΝΑΛΟΓΙΑΣ ΒΑΡΟΥΣ ΑΦΟΥ ΞΕΦΟΡΤΩΣΟΥΝΕ ΤΟ ΦΟΡΤΙΟ ΤΟΥΣ.

ΑΥΤΟ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΧΕΙ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΤΑ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΑ ΝΕΡΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΝΕ ΝΑ ΞΕΧΥΝΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΥΔΑΤΑ.

ΕΠΕΙΔΗ Η ΕΙΔΗΣΗ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ, ΩΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑΚΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ, ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ, ΤΟΥΣ ΣΧΕΤΙΚΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ, ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ. ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ(ΟΣΟΙ ΑΠΕΜΕΙΝΑΝ) ΤΟΥ ΟΛΠ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΝ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΤΟΥΣ.

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΕ ΑΝΟΗΣΙΕΣ.

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΥΨΗΛΑ ΙΣΤΑΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΛΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΟΕΣ ΚΑΙ ΑΡΑ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΙ, ΕΙΤΕ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ !

η αγανάκτηση πάει Σύνταγμα...

Πρωινό

φώς απαλό σαν μετάξι
απλωμένο στα σχοινιά της ταράτσας.

ένα νόημα απλό
που θολώνει το μυαλό σου σαν στάχτη.

στάχια χιλλιάδες, λιλιπούτια σχεδόν
χαιδεύουν το κορμί σου και στις 4 διαστάσεις.

σταθμοί και τραίνα
επιβλητικά σαν λιμάνια,
τσιγάρα πατημένα στα πεζοδρόμια.

η πρώτη ανάσα της μέρας με μάτια ανοιχτά
αγκαλιάζει τ' αυτί σου και ρίγη χαρίζει.

η καρδιά έχει πνιγεί σε φωτιά
το ακόρδο έχει αλλάξει
τα μινόρε έχουν πλέον τελειώσει, είπες...

σακάκι στην καρέκλα ριγμένο
έχει περπατήσει μαζί σου
τόσες και τόσες γειτονιές
όσπου σε ξανάφερε εδώ.

καλημέρα!

Café στην Μονμάρτη...

Απόγευμα με ροζ και κοραλί ανταύγειες, σούρουπο γλυκό σαν ώριμο φρούτο καλοκαριού με πλούσιους χυμούς...
Κάτσαμε να τα πούμε απέναντι από το ξενοδοχείο, σε εκείνο το μικρό γωνιακό καφέ που αγαπόυσε πιο πολύ κι απ’ το ίδιο το Παρίσι...
Εμένα μου έφτανε που βρισκόμουν στην Μονμάρτη... βρίσκω το κέντρο του Παρίσιου παραπάνω θορυβώδες και φωτεινό απ’ οτι αντέχουν τα γούστα μου....
Καφές με ακατέργαστη ζάχαρη και κέικ πορτοκαλιού...
Καθώς το ένα τσιγάρο διαδέχονταν το άλλο, βάλθηκαμε να χαζεύουμε την κίνηση στο διπλανό ποδηλατάδικο...κοσμός πολύς, παιδιά, μεγάλοι, κυρίες με καπέλα, ακόμα κι αδέσποτα σταματούσαν να κοιτάξουν...
Σαματάς, γέλια, ήχοι μεταλλικοί, αλυσίδες και ρόδες σε ατέρμονες τροχιές...
Θα θελά κι εγώ ένα ποδήλατο απ’ τον Πιέρ κάποια στιγμή, ίσως όταν κατεφερω να μείνω μόνιμα εδώ... είναι καλός μάστορας...
Απότομη σιωπή, ασυγκράτητη σαν κρότος που διαλύει τα μέσα σου...
Απ’ αυτή που σε τραντάζει σα να τρώς ένα δυνατό κι απρόσμενο χαστούκι.
Δυο ζευγάρια χέρια που ενώθηκαν σφιχτά πάνω στο σιδερένιο τραπεζάκι...
Όχι.... κάθετο και τραχύ σαν κόκκαλο που γδέρνει τον λάρυγγα...
Κάποιες αποφάσεις δεν παίρνονται...
Σε εξαναγκάζει η ζωή σου για να μην τα τινάξες όλα στον αέρα...
Συμφωνήσαμε...
Αυτή θα ήταν η τελευταία φορά.
Από εδώ κι έπειτα όλα θα άλλαζαν....
Τι φρικτό ψέμα θεέ μου!
Κακόγουστο αστείο αλήθεια....
Τα είχαμε δώσει όλα και δεν είχε απομείνει τίποτα...
Ο ένας είχε προσφέρει την ζωή του στον άλλο...
Και μετά δεν έμεινε τίποτα...
Πως να συνεχίσουμε τις ζωές μας έτσι, με ψέμα, με τύψεις, με θυμό, με νεφέλες...
Τα νερά του ποταμού ήταν πολύ βρώμικα σήμερα κι η μυρωδιά τους απαίσια...
Ξέρεις ότι θα σ’ακολουθήσω όπου κι αν πας...
Πέρασες το δρόμο και χάθηκες πίσω απ΄την ξύλινη πόρτα του ξενοδοχείου...
Έμεινα να καπνίσω λίγο ακόμα...
Ένα σφίξιμο στο στέρνο με έκανε να στρέψω το βλέμμα ψηλά...
Επεφτες με μεγάλη ταχύτητα απ’ τον πέμπτο με ακλόνητη κατεύθυνση το τσιμεντένιο κράσπεδο...
Τα μαλλιά σου γιάλιζαν στον κουρασμένο ήλιο του απογεύματος, τα μέλη σου χόρευαν με γρήγορες κινήσεις κάποιον άγριο πυρρίχιο...
Η επόμενη εικόνα κι η τελευταία που είδα ήταν τα λευκά τριαντάφυλλά του ανθοπωλείου να ζωγραφίζονται κόκκινα με πηχτές, πορφυρές πιτσιλιές αίματος...
Με χτυπησε διερχόμενο όχημα καθώς ετρεξα στο μέρος σου...
Τι έμεινε άραγε που δεν τινάχτηκε στον αέρα?
Στο είπα, όπου κι αν πας θα σ΄ακολουθήσω...
Δεν έζησε κανείς μας...
Τελικά το αίμα στα τριαντάφυλλα τινάχτηκε από δύο κατευθύνσεις....

ΓΑΛΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΠΟ ΧΑΡΤΙ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ
ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΑΝΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ
ΝΑ ΑΦΗΝΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΙΑ ΠΑΛΙΑ
ΣΤΑ ΑΜΠΑΡΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΜΟΝΑΧΑ ΓΕΛΙΑ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΧΕΙ ΗΛΙΟ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
ΚΙ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΝΤΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ
ΤΣΙΓΑΡΑ, ΡΟΥΜΙ, ΜΟΥΣΙΚΗ
ΚΙ ΟΤΙ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΕ ΝΑ ΣΕΡΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΔΗ

ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΥΝΑΤΗ
ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΛΥΝΕΙ Κ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ
ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΠΟΥ ΠΟΘΗΣΕ ΠΟΛΥ
ΚΙ ΑΣ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΜΑΓΕΜΜΕΝΟ ΧΑΡΤΗ

ΦΩΤΙΑ ΠΛΗΓΗ ΤΡΑΒΑ ΚΟΥΠΙ
ΚΑΙ ΣΥΝΝΕΦΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ
ΟΤΙ ΑΓΑΠΗΘΗΚΕ ΚΙ ΑΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ
ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΕΜΑΘΕ ΠΩΣ ΝΑ ΔΑΜΑΖΕΙ

ΚΑΡΑΒΙ ΟΜΩΣ ΔΕ ΘΑ ΒΡΩ
ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΚΙ ΑΝΑΤΑΡΑ
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΡΘΕΙ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙ
ΘΑ ΜΕ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΑΠ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ

ΓΑΛΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΠΟ ΧΑΡΤΙ
ΟΥΤΕ ΤΗ ΒΡΟΧΗ ΠΙΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ
ΚΙ ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΒΕΒΑΙΟ ΠΝΙΓΜΟ
ΑΠ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ

το πάρτυ - Έρεβος

τι θυμήθηκα τώρα......



ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ Η' Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ,
ΑΦΟΥ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΤΟ ΧΑΛΑΜΕ!!!!

ΑΚΟΎΣ ΡΕ?????

το θέλω εύκολο....

Ξέρεις τι θα ‘θελα...

Κάτι εύκολο και χωρίς κλάματα…

Βαριέμαι πάλι τα ίδια…

Ειδικά όλα αυτά τα déjà vu μου ξυπνούν αλλεργίες…


έτσι λοιπόν προτιμώ κάτι απλό… να μην ματώνει κανείς…

Να ξυπνάς το πρωί και να χαμογελάς γιατί τα πράγματα είναι απλά…

Να μην ψάχνεις ανάμεσα στους ώμους σου να βρεις αν το κεφάλι σου είναι στη θέση του και σήμερα…

Να σου λέει ο άνθρωπος καλημέρα και να τον πιστεύεις χωρίς να χρειάζεται να διαπιστώσεις αν είναι όντως μέρα έξω…

Κι ο άνθρωπος να είναι ανεξάρτητος.
Όσο περισσότερο ανεξάρτητος είναι τόσο πιο κοντά στην ελευθερία του να μπορεί να βρίσκεται…

Να εξαρτάται από αυτά που μόνος του επιλέγει, όχι εκβιαστικά από τους άλλους….


Θέλω να εξαρτώμαι από εσένα γιατί είσαι δική μου επιλογή, δεν θέλω να μου δημιουργείς εξάρτηση ή να με εκβιάσεις για αυτό…

Κάπου διάβασα ότι όσο καλός και να ναι ένας άνθρωπος, όσο κι αν σας αγαπά, ακόμα κι η μάνα σου, παραμένει άνθρωπος άρα αδηφάγος συναισθηματικά…

Για αυτό σου λέω… απλά πράγματα…
δε ζητάω να έρθει κάποιος και να τα βάψει όλα ροζ...
θέλω να δουλέψω, θέλω να είμαι εκεί, θέλω να προσπαθήσω... δεν είμαι φυγόπονη...
αλλά ξεκάθαρα... ετοιμόλογα... αντρίκια που θα έλεγε κανείς...
έχω βαρεθεί να κάνω τον δυνατό άνθρωπο και να τραβάω εγώ πάντα το κουπί...
δεν μπορεί να τραβάει τα βάρη ένας...
δε μπορεί να αποφασίζει ένας...
δε μπορεί να είναι υπεύθυνος μόνο ένας...
κουράζεται ο ένας...

Για να πάω κάπου δεν είναι αρκετό μόνο το ότι θέλω να πάω εκεί, χρειάζεται και το που περίπου είναι αυτό… μπορεί στην πορεία της διαδρομής να αλλάξω δρόμο, να χαθώ, να φτάσω όντως εκεί και να μη μ’ αρέσει, να πάω αλλού και να είναι καλύτερα και πολλές ακόμη εκδοχές…

"μια ιδέα στεγανή που να μην μπάζει κρύο..." τραγούδαγε ο Παυλάκης...

Να ξέρω ρε γαμώτη μου, δε ζητάω εγγυήσεις… δεν είμαι απ' αυτούς...
Απλά να ξέρω τι ψάχνω…
δε μπορεί να μου λες ψάξε γενικά... είναι πολύ πιθανό να βρω κάτι άλλο...
κι αν ακόμα βρω αυτό που ζητάς, μπορεί να μην το αναγνωρίσω και να το προσπεράσω...

Φαντάζεσαι να φτάσω εκεί που θέλω και να μην το πάρω χαμπάρι και να τα καταστρέψω όλα…
Χαχαχα εύκολο!!!! Ειδικά για έμενα…

δε θέλω να διυλίσω τον κόνοπα, απλά την κατέθυνση...
πολλές φορές, ακόμα και τα παιδιά κουράζονται αν έχουν περάσει πολλά...

Είναι τόσο ζορισμένα τα πράγματα εδώ μέσα που προτιμώ να τα τινάξω όλα στον αέρα παρά να παλέψω χωρίς λόγο … αλήθεια..

ξέρω, είναι τόσο μα τόσο οξύμωρο, αλλά έχω το θάρρος της γνώμης μου σαν ένας ετοιμόλογος άνθρωπος ακόμα κι αν δεν μ' αρέσει η σκληρή όψη των πραγμάτων...

Στο όνομα της αγάπης δεν λένε…
ΜΠΟΥΡΔΕΣ!!!!

τα παιδιά που πιστεύουν σ' αυτά τα βάζουν για ύπνο νωρίς, μπας κι ονειρευτούν όμορφα πράγματα για περισσότερες ώρες...

Φυγόκεντρος...

Αγαπημένο μου μικρόβιο…

Πάνε καμιά 15αρια χρόνια που ζούμε μαζί….

Νόμιζα ότι το ‘χαμε εξαντλήσει τόσα χρόνια…

Αλλά νόμιζα….

Αλλάζει πρόσωπα η αμαρτία, αλλάζει χωρόχρονο, αλλάζει την βουλιμία της σάρκας για σάρκα…..

Αλλάζει φεγγάρια κι ουρανούς, αρώματα, στρώματα, πόλεις και χώρες.….

Αλλά έχει κοινό παρανομαστή πάντα την ψυχούλα σου…

Αυτή τα φταίει και τα τραβάει όλα….

Πάνω της…..



Μπερδεμένες αλήθειες, κουβάρι μπλεγμένο στα χρόνια, λάθη που δεν θυμάσαι γιατί τα έκανες, αλλά σέρνεις τύψεις κι άλλες τύψεις κι άλλες τύψεις….

Υψηλό αίσθημα ευθύνης…

Η μαλακία που δέρνει ένα 15χρονο…

Αι στο διάολο ρε! Έκανα λάθος! Με έριξαν στο φιλότιμο και την πάτησα…

Ε και; Πόσα χρόνια ακόμα θα πληρώνω ρε πούστη…..

Έχω μετανιώσει…δεν ήξερα… κολακείες, γητειές και πλούσιες φανφάρες…

ΕΓΩ – ΛΑΘΟΣ : 0 – 1



Στην αγάπη εκπτώσεις δεν γίνονται…..

Ένα μάθημα που κόστισε πολύ ψυχή και φαιά ουσία….



Αν δεν ζητήσεις αυτό που θες πώς να στο δώσω;

Αν δεν ζητήσεις αυτό που θες πως ξέρω αν έχω να στο δώσω;

Κι αν σου δώσω κάτι που δεν θες…..

Κι αν έχω καταλάβει λάθος….

Κι αν έχω καταλάβει ότι θέλω…

Κι αν η γιαγιά μου είχε καρούλια…



«τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα…» λέει ένα τραγουδάκι…

Αλλιώς όπως λέει ο Καφάβης «χαιρέτα την Αλεξάνδρεια που χάνεις…»



Πόσο κάνει 1 κι 1 ρε άνθρωπε μου;

1,2 ;

1,5 ;

2 ;

ΠΟΣΟΟΟΟ;;;;;



Τι θες από μένα;

Γιατί βασανίζομαι έτσι….

Γιατί μ αφήνεις να βασανίζομαι;

Τι σκατά, εκδίκηση θες;

Κι άλλη;

Πόσο ακόμα…. Πόσο….



Ούτε τα όνομα μου δεν αναγνωρίζω πια….

Αποσυντονισμός πλήρης και καθολικός…

Δε μπορώ να χάνω το μυαλό μου έτσι….

Θα κατεβάσω τα ρολά και θα πετάξω το κλειδί στην θάλασσα…

Δεν έχω πολύ χρόνο αντοχής ακόμα…αλήθεια… δεν έχω…

Μέχρι να βρεθεί άκρη θα έχουν ασπρίσει τελείως τα μαλλιά μου

Δεν μπορώ να κάνω την αρχή συνέχεια εγώ…



Απ’ την ψυχή μου ακούστηκε ένα δυνατό «κρακ»…….

Δεν ήξερα ότι θα πονούσε ακόμα…

Και τα ξανάζησα όλα π’ την αρχή…

Φοβήθηκα ότι θα ήταν η τελευταία φορά…

Ξυπνάς τόσα πράγματα μέσα μου…

Δεν είχα ιδέα ότι ακόμα υπήρχαν όλα αυτά…

Λες και θα άλλαζε κάτι….

Πάλι τα ίδια…

Αν…

Ε, αυτό το «αν» που με κυνηγάει από παιδί νόμιζα πως θα μπορούσα να νικήσω…

Πήρα φόρα, ενθουσιάστηκα, αυτό από μόνο του μου έδωσε κι άλλη φόρα…

Και…

Έσκασα με τα μούτρα στον τοίχο…

Πάλι μόνη μου τα έκανα θάλασσα…



Μέχρι τι θα πάρω στις βαλίτσες σκέφτηκα…

Άμα το ζητούσες…



Άντε μάζευε κομμάτια πάλι….



Κρύβομαι κι εγώ πίσω απ’ το δάχτυλο μου….

Εσύ; Κρύβεσαι κι εσύ;

Και σήμερα εδώ που φτάσαμε τι κάνουμε;

Καμιά καλή ιδέα ;



Βαρέθηκα…

Θέλω κάτι εύκολο….



Έχω ταχυπαλμία…

Αν είναι δυνατόν!

Γιατί μου συμβαίνει όλο αυτό…..

Το μέσα μου παλεύει με τον εαυτό του….

Και χάνω εγώ…



Πώς το κατάφερες όλο αυτό μέσα σε μερικές μέρες μόνο;

Και το χειρότερο, πως σε άφησα εγώ…
η επιρροή μερικών ανθρώπων πάνω σε άλλους είναι ισχυρή φυγόκεντρος.....

shot me down...

έλα κοριτσάκι...
πάμε ένα στοίχημα!
αντέχει το στομάχι σου;
ΜΙΛΑ ΡΕΕΕΕ! ΑΝΤΕΧΕΙ;
σκατά...
και το ξέρεις....
και το βλέπεις....
αλλά θες να πιστεύεις το μπαγιάτικο όνειρο ε;
γουστάρεις τα παραμύθια ε κοριτσάκι;
ξέρεις τι θα γίνει όταν ξυπνήσεις έτσι.....
ξέρεις πολύ καλά...
θα ξυνπήσεις μοναχή σου ή θα γκρεμιστείς ρε μαλάκα πάλι....
ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΡΕΕΕΕΕΕΕ!!!
ΤΙΠΟΤΑ!!!! ΚΑΝΕΝΑ!!!
ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ, ΑΚΟΥΣ; ΜΑΛΑΑΑΚΑ....

ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΙΣ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ...
ΣΕ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΙΔΙΑ...
ΔΕΝ Σ ΑΝΤΕΧΩ....
ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ...
ΕΓΩ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ!!!!
ΞΕΚΟΛΛΑ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΒΑΛΑ!
αυτά είναι για τις τανιές όπως έλεγες κι εσύ...
κι εσύ δεν είσαι για τανίες...
για τίποτα τετοιο δεν είσαι ...
και το ξέρεις καλά...
άσχετο το τι μαλακίες κάνεις να μας αποδείξεις τ' αντίθετα...
ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ !!! ΞΥΝΠΑ!!!
ΤΟΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ ΤΩΡΑ;
ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΖΕΙ ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΟ ΑΡΡΩΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ...
κανείς δε ζει πια με το παρελθόν του...
έχουν πεθάνει όλα πια....

ξύπνα ή τράβα φούνταρε....

αν δεν το δεις να συμβαίνει, δεν υπάρχει....
όχι πάλι τα ίδια...

Θέλω να πάω για παγωτό!

Υπάρχει απάντηση χωρίς ερώτηση?
Γιατί σίγουρα υπάρχει ερώτηση χωρίς απάντηση…
Κ ποια θα είναι αυτή η απάντηση?
Αυτή που θες ν’ ακούσεις?
Αυτή που βολεύει?
Η’ ο δύσκολος δρόμος…
Πόσες φορές έχεις ακούσει αλλά κι έχεις πει «ναι μεν, αλλά…»

Για να υπάρξει απάντηση, χρειάζεται να προηγηθεί ερώτηση.
Για να απαιτηθεί η ερώτηση χρειάζεται να προσδιοριστούν κι οι συνθήκες της ερώτησης….
Π.χ. – Τι κάνεις?
-Τώρα, τη δεδομένη χρονική στιγμή? Γενικά? Στην υγεία μου? Στη ζωή μου? ….
Μπορώ να αραδιάζω μπούδρες μέχρι αύριο….
Το μαγικό στην ερώτηση αυτή έγκειται στο ότι όλοι λένε «καλά»…
Μπορεί να τους έχει συμβεί κάτι εκπληκτικό ή να ναι η χειρότερη μέρα στη ζωή τους…
Η απάντηση έρχεται αυτόματα για να ξεπετάξει την ερώτηση….
«καλά».
Κι αν απ’ την άλλη ήταν μια ερώτηση ρουτίνας, ουσίας, ενδιαφέροντος, τυπικού ή πραγματικού ενδιαφέροντος….

Κ πως το διαχειρίζεσαι αυτό καρδιά μου?
Πάμε πάλι…

Θέλω να αντιμετωπίσω την ερώτηση?
Γιατί φοβάμαι την ερώτηση αλλά περισσότερο την απάντηση….
Τελικά ποιόν φοβάμαι?
Αυτόν που ρωτάει ή αυτόν που θα μπει στη διαδικασία να απαντήσει…
Εάν απαντήσει…
Κι αν απαντήσει αλήθεια?
Κι αν απαντήσει ψέματα?
Κι αν ο φόβος στολίσει με μετριοπάθεια την απάντηση…
Κι αν…
Κι αν…
Κι αν…
Όλα αυτά χωρίς να υπάρξει καν ερώτηση….

Χαχαχαχχααχχα….
Σχιζοφρένεια….

Κάντε μια ερώτηση στον εαυτό σας….τολμηρή, απ’ αυτές που πονάνε και τρομάζουν.. απ’ αυτές που μπορούν να τα τινάξουν όλα στον αέρα…
Δοκιμάστε να απαντήσετε μονολεκτικά με ένα ναι ή μ’ ένα όχι…
Μπορείτε?
Τώρα για δοκιμάστε να τεκμηριώσετε την γνώμη σας στον εαυτό σας…
Απλά, ήρεμα με λογικά επιχειρήματα, χωρίς βιασύνη…
Μπορείτε να σας πείσετε?
Αν ναι, γιατί δεν το πραγματοποιείτε και στη ζωή σας αυτό για το οποίο μόλις πείσατε τον ίδιο σας τον εαυτό….
Προσοχή όμως θα συνιστούσα στο γεγονός, όπου ότι βγαίνει απ’ το στόμα ενός ανθρώπου είναι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να το πάρει πίσω…
Οι φόνοι και τα λόγια δεν διορθώνονται…
Πολλοί φόνοι έχουν γίνει για απλά λόγια…
Σχεδόν πάντα τα λόγια όμως είναι φονικά, ειδικά τα πιο αθώα….

Κι όταν προσπαθείς να αποφύγεις τα φονικά λόγια τι γίνεται?
Αυτά που μπορούν να σκοτώσουν την πλασματική χαρά σου….
Να κλωτσήσουν το βόλεμα και τα μικροψέματα που χρειάζεσαι για να συνεχίσεις την μέρα σου…
αυτά που κάνουν πιο υποφερτή τη ζωή σου…

Μπορείς να τα τινάξεις όλα στον αέρα γαμώ το μυαλό μου!?!?!?!?!?! Μπορείς?

Αν ποτέ ρωτήσεις εμένα θα σου έλεγα ότι δεν ξέρω αν μπορώ, αλλά θέλω…
Επίσης δεν ξέρω αν το θέλω μου είναι τόσο ισχυρό ώστε να αντέξει το αδύναμο μπορώ μου…

Σαν παιδάκι… θέλω ένα τεράστιο παγωτό, κάνω ότι μπορώ για να σε πείσω να μου το πάρεις κ μετά δε μπορώ να φάω όλο μόνη μου…
Άσε που μπορεί να μου πέσει κάτω…
Το ότι θα λερωθώ είναι δεδομένο βέβαια…
Κι όλα αυτά εγώ που μπορώ να ζήσω μόνο με παγωτό…
Λατρεύω το παγωτό…..


Αλλά ξέρεις πότε είναι καλύτερα…
Όταν μπορώ να πάρω μόνη μου παγωτό και να το μοιραστώ…..
Σαν να εκσφενδονίζεται η ποιότητα κι η γεύση του….
Μαγεία σου λέω….
Λέει ο Άσιμος σ’ ένα τραγούδι «κανένα δε θ’ αφήσω εμένα να κερνάει»..
Έτσι πάει … «εγώ με τις ιδέες μου»…
Αυτές είναι που με κυβερνάνε, λιγότερο το συναίσθημα…
Το συναίσθημα δεν ξέρει τι του γίνεται, άσε που κοστίζει πολύ…
Ενώ με την ηθική και τη δικαιοσύνη τουλάχιστον κοιμάμαι πάντα υπέροχα…

Όλα αυτά βέβαια είναι στο δικό μου κεφάλι για άλλη μια φορά…
Για άλλη μια φορά η πραγματικότητα θα είναι ολωσδιόλου διαφορετική….
Καλώς να τα δεχτούμε όσα κι αν έρθουν….
Θέλω να πάω για παγωτό!
:)

ένα κόκκινο φανάρι....

Άλλο ένα κόκκινο φανάρι…
Κατακόκκινο..
Όχι δεν πέρασα μην φοβάσαι…
Γενικά μην φοβάσαι, στο λέω εγώ που όσο περνάει ο καιρός φοβάμαι περισσότερο για τα πάντα..
Έτσι πάει, όσο αποκτάς πράγματα και δένεσαι μαζί τους, τόσο περισσότερο φοβάσαι γι’ αυτά αλλά και για σένα μη τυχόν τα χάσεις…
Φίλους, σκύλους, αμάξι, παπούτσια, αέρα, εγωισμό, εραστές, διάθεση, φράγκα, δουλειά, ελεύθερο χρόνο, ανθρώπους, ζωή, τον εαυτό σου…

Βέβαια είναι κι άλλες ώρες που ντύνομαι ατρομητροσύνη (δική μου λέξη) και μπορώ να κάνω τα πάντα…
Σαν άτρωτη μήτρα που γεννά θάρρος και πυγμή….
Δε με νοιάζει τίποτα, δεν ανήκω πουθενά και παίζω την υδρόγειο στα ακροδάχτυλα μου…εδώ, εκεί, παρακάτω, παραπέρα… καμιά σημασία δεν έχει…
Όλα κουκίδες σε κάποιο χάρτη είναι…

Μπορώ, αλλά θέλω?
Θέλω, αλλά μπορώ?
Αντέχεις αν αντέχω?
Κι αν δεν αντέξεις πως θα αντέξω?
Κι αν οι αντοχές μου δεν είναι αρκετές?
Κι αλλάξει κάποιος γνώμη στην πορεία?
Τι είναι αυτό που σε δεσμεύει?
Δεσμεύει κι εμένα το ίδιο κριτήριο?
Τι είναι αυτό σε κάνει να με εμπιστεύεσαι? Αν μπορείς βέβαια?
Εγώ γιατί?
Μπορούν να ανατραπούν όλα σε μια νύχτα?

Ποιος ξέρει…
Μπορεί να μάθουμε κάποτε, μπορεί κι όχι…

Μπορείς να μηδενίσεις το κοντέρ?
Tabula rasa μπορεί να υπάρξει?

Δεν έχω απάντησεις παρά μονο την βεβαιότητα για το ότι μπορούν να ανατραπούν όλα σε λιγότερο από μια νύχτα…

Let it be….

Σε τρεις μέρες έχει νέα σελήνη…

Αν ανοιχτούν όλα τα χαρτιά θα σταματήσει εδώ ή θα συνεχίσει αυτός ο δρόμος......

θελω να κοιμηθω.....

Η ασφαλτος γυαλι....χιλλιαδες χαραγμενες ροδες, τατουαζ στον προσωπο της....

Η ζωη ειναι αστειο....
Οσο πιο πολυ γελασεις κ τρανταχτουν τα μεσα σου τοσο περισσοτερο θα ζησεις...
Υπαρχει παντα η περιπτωση να πεθανεις απο ασφυξια απο τα πολλα γελια...
Το γελιο μας βγηκε ξυνο...αλλα ειμαστε για γελια οπως και να χει...

Δε θελω να ζητησεις το χερι μου απο τους γονεις μου...
Ισως δε ζουν τοτε...
Θελω να χεις τα κοτσια να το ζητησεις απο μενα για να το κρατας οσο παει....
Αν αυτο θελεις βεβαια....

Το σινεμα ακρηβυνε πολυ...
Δε παω πια..μονο θερινο ...
Μ αρεσει πολυ αλλα δε βγαινω...
Χθες πηρα μια ταινια απο ενα πλανοδιο...
Καλη ηταν...

Περασα ενα κοκκινο φαναρι στον πειραια καθως γυριζα αποψε...
Εβρεχε και δε σταματησα...
Ειχα και το ραδιο στη διαπασων...

Θελω να κοιμηθω....
Θελω να κοιμηθω πολυ....
Πολυ, πολυ...

Αγορασα ενα καινουριο ζευγαρι παπουτσια
Ανετα για αρκετο περπατημα...
Αλλα με ψηλα τακουνια σαν κι αυτα, ξερεις, που κανουν τις γυναικες πιο ποθητες...
Η’ πορθητες...
Δε θυμαμαι...
Εχω πολυ καιρο να φορεσω τακουνια...

Ειναι πολυ περιεγο οταν αρχιζεις να γινεσαι ποθητος σ ανθρωπους που ποθησες...
Αλλα ποθος σου τοτε δε βρηκε ανταποκριση
Κι εγινε ακγαθι
Και σ επνιξε
Σε εκανε να σταματησεις να ποθεις πια....
Να που η ζωη ειναι ενα αστειο....

Βρεχει κι εχει κρυο....

Ειναι δυσκολο να μην ποθεις κανεναν ανθρωπο πια...

Παω για υπνο κι ελπιζω να μην ονειρευτω τιποτα...
Μονο να κοιμηθω....
Απλα παραγματα...

τι χόρευε η μάνα σας στα parties??? 27/2 www.chimeres.gr 22:00

"ποτέ την κυριακή" 27 Φεβρουαρίου με Σελήνη 28 ημερών



η καρδιά του καρναβαλιού χτυπά δυνατά... ακούς?

image:www.deviantart.com

ΠΛΗΓές ΜΕ ΜέΛΙ

ΜΙΑ ΚΑΡΔΙά ΣΥΜΠΑΓής
ΛΑΤΟΜΕίΟ ΜΕ ΠέΤΡΕς
ΣΑΝ ΛΟΥΛΟύΔΙ ΛΙΩΜέΝΟ
ΑΠό ΠέΤΣΙΝΕς ΜΠόΤΕς

ΛέΞΕΙς ΜΙΣές ΣΦΗΝΩΜέΝΕς
ΣΕ ΤΣΙΓάΡΟ ΒΑΡύ
ΜΙΑ ΝύΧΤΑ ΠΟΥ ΤΡέΜΕΙς
ΣΑΝ Ο ήΛΙΟς ΠΝΙΓΕί

ΤΙ ΓΥΡΕύΕΙς ΔΕΝ ΞέΡΕΙς
Ο ΧΡόΝΟς ΜΑς ΘάΒΕΙ
ΜΕ ΤΣΙΜέΝΤΟ ΠΥΧΤό
ΣΕ ΜΙΑ ΘάΛΑΣΣΑ άΔΕΙΑ

ΚΟΥΡΤίΝΑ Η ΜΝήΜΗ
ΤΟ ΤώΡΑ ΣΟΥ ΚΡύΒΕΙ
ΤΑ ΦΘΗΝά όΝΕΙΡΑ ΣΟΥ
ΣΤΟ ΣΚΟΤάΔΙ ΚΡΑΤά

Η ΚΑΡΔΙά ΣΟΥ ΧΑΡΤί
ΜΕ ΜΕΛάΝΙ ΒΑΜΜέΝΟ
ΠΟΥ ΔΕΝ έΧΕΙ ΠΙΑ ΧώΡΟ
ΝΑ ΓΡάΨΕΙ ΝέΑ ΖΩή

ΑΝ ΓΥΡίΣΕΙς ΣΕΛίΔΑ
ΤΟ ΚΕΝό ΣΟΥ ΘΑ ΒΡΕίς
ΠΛΗΓές ΜΕ ΜέΛΙ ΓΕΜάΤΕς
ΔΕ ΜΠΟΡΕίς ΝΑ ΚΡΥΦΤΕίς

Η ΑΛίΚΗ ΤΙΣ ΝύΧΤΕς....

Η ΑΛίΚΗ ΤΙΣ ΝύΧΤΕς
ΚΟΥΒΑΛάΕΙ ΜΙΑ ΛύΠΗ.

ΤΗΝ ΣΠΡώΧΝΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡύΒΕΙ
ΚάΤΩ ΑΠ' ΤΟ ΜΑΞΙΛάΡΙ

ΜΑ ΣΑΝ ΑΠΟΚΟΙΜΙέΤΑΙ
ΑΥΤή ΜΕΓΑΛώΝΕΙ ΣΑΝ ΜΑΝΙΤάΡΙ

ΤΗς ΤΡώΕΙ ΤΟ ΓέΛΙΟ
ΚΑΙ ΓΕΝΝάΕΙ ΣΚΟΤάΔΙ

ΣΕ ΠΗΓάΔΙ ΤΗΝ ΡίΧΝΕΙ
ΜΕ ΑΛάΤΙ ΚΑΙ ΘΕΙάΦΙ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΝίΓΕΙ ΟΛΟέΝΑ
Η ΑΝάΣΑ ΠΟΥ ΔΕΝ έΧΕΙ ΝΑ ΠάΡΕΙ.

Η ΑΛίΚΗ ΤΙς ΝύΧΤΕς
ΚΟΥΒΑΛάΕΙ ΜΙΑ ΦΡίΚΗ

ΤΗΝ ΣΠΡώΧΝΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡίΧΝΕΙ
έΞΩ ΑΠό ΤΟΝ ΦΕΓΓίΤΗ

ΑΠ' ΤΑ όΝΕΙΡΑ ΓΛΥΣΤΡάΕΙ
ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΠίΤΙ ΜΟΥ ΦΤάΝΕΙ

ΣΤΟ ΚΡΕΒάΤΙ ΜΟΥ ΜΠΑίΝΕΙ
ΣΑΝ ΠΑΙΔί ΦΟΒΙΣΜέΝΟ

ΤΟΝ ύΠΝΟ ΣΤΟΛίΖΕΙ
ΜΕ ΕΦΙάΛΤΕς ΝΤΥΜέΝΟ

Η ΑΛίΚΗ ΤΙς ΝύΧΤΕς
ΤΟ όΝΟΜΑ ΣΟΥ ΦΩΝάΖΕΙ
ΚΑΙ ΤΟ ΧέΡΙ ΣΟΥ ΨάΧΝΕΙ
ΝΑ ΚΡΑΤήΣΕΙ ΣΦΙΧΤά.

όΝΕΙΡΑ ΣΠίΡΤΑ...

ΒΡέΧΕΙ ΣΤΟ ΣΠίΤΙ
ΚΙ Η ΣΤέΓΗ ΣΥΝΡΤΙΒάΝΙ ΦΑΝΤάΖΕΙ

ΑΣΤέΡΙΑ ΚΡΥΜΜέΝΑ
ΣΤΙς ΤΣέΠΕς ΣΚΙΣΜέΝΟΥ ΤΖίΝ

έΝΑ ΚΑΠέΛΟ ΜΟΝάΧΑ
ΚΡΑΤάΕΙ ΤΙΣ ΣΚέΨΕΙς Σ' ΕΥΘΕίΑ ΤΡΟΧΙά

ΦΕΓΓάΡΙΑ ΑΠΟ ΛάΣΠΗ
ΠΛΑΓΙάΖΟΥΝ ΤΑ ΒΡάΔΙΑ ΚΟΝΤά ΣΟΥ

ΤΡΩΚΤΙΚά ΣΤΑ ΒΙΒΛίΑ
ΜΑΣΟΥΛάΝΕ ΚΑΙ ΦΤύΝΟΥΝ ΤΗΝ ΓΝώΣΗ

ΓΝώΜΕς ΠΟΥΤάΝΕς
όΠΟΥ ΦΥΣάΕΙ ΚΑΛύΤΕΡΑ ΠάΝΕ

ΚΑΡΑΒάΚΙ ΑΠό ΛάΘΗ
ΣΤΟ ΝΑΥάΓΙΟ ΤΟΥ ΣΕ ΣέΡΝΕΙ

ΑΓΑΠΗΜέΝΑ ΠΡόΣΩΠΑ
ΓΕΜάΤΑ ΡΥΤίΔΕς ΚΑΙ άΓΧΗ

ΤόΣΑ ΣΤΡέΜΜΑΤΑ ΦΡάΟΥΛΕς
ΚΡΥΜΜέΝΑ ΣΤΟ ΣΤΕΝό ΣΟΥ ΣΥΡΤάΡΙ

ΚΟΥΤάΒΙ Η ΚΑΡΔΙά ΣΟΥ
ΠΟΝάΕΙ ΑΚΌΜΑ όΤΑΝ ΑΚΟύΕΙ ΓΙ' ΑΓάΠΗ

όΝΕΙΡΑ ΣΠίΡΤΑ
ΠΟΥ ΣΒήΝΟΥΝ όΤΑΝ ΦΥΣάΕΙ ΠΟΛύ

time goes by... tik...tak... THINK POSITIVE!

a new year came...



find something new to wait for...



THINK POSITIVE!!!